“Filarmoniyada rəhbər işlədiyim illərdə Elmira Rəhimova, Flora Kərimova və Şövkət xanımın etdiyi yaxşılıqları unutmaram”-FOTO+VİDEO

“Sənət adamı sənətsiz qala bilməz. Bu mümkün olan bir şey deyil. Bu bilirsiniz nəyə oxşayır? Sən bir adamla 50-60 il dostluq edirsən, amma bir yerdə oturanda onun haqqında danışmırsan. Sənət də bizim dostumuzdur. Əlbəttə ki, bu gün cavanlıq illərindəki kimi sənət eşqi, sevdası qalmayıb. Bu heç mümkün də deyil. Bütün söhbətlərimin əvvəli sənətlə başlayıb, sənətlə bitir. Demək olar ki, 2012-ci ilin fevral ayından bu günə qədər tarı professional şəkildə ifa etmirəm. 2-3 dəfə çəkilişlərdə, dostların təkidi ilə ailə məclislərində tarı dizimin üstünə qoyub ifa etmişəm. Ürəyimdə problem olduğuna görə bu davamlı olmur. Dostlar deyir ki, əla ifa edirsən, mən amma utanıram. Tarı təkcə barmaqla, əllə ifa etmirsən, həm beyin, ürək lazımdır. Yaddaş yerində olmalıdır. Bəzi şeylər yadımdan çıxıb. Ürək lazımdır. İnsan gözəl sənəti o vaxt yaradır ki, ilk növbədə onun istedadı olur. İstedadlı insan üçün isə sənət o vaxt yaranır ki, sənin ürəyinlə beynin bir yerdə çalışır. Virtuoz da olsan ürəyin olmasa, sənin o ifan heç bir insanın qəlbinə yol tapmayacaq. Bu təkcə tar ifaçılığı sənətində deyil, müğənnilik, xanəndəlikdə də belədir. Bəzən deyirlər ki, filankəsin səsi yoxdur, amma böyük ürəyi var. Ürəksiz iş görmək mümkün deyil”

 

Bunu Moderator.az-a açıqlamasında Əməkdar mədəniyyət işçisi, musiqişünas, ustad tarzən Əkrəm Məmmədli deyib. 

 

Sənətkar paytaxtdan uzaqda, doğulub boya-başa çatdığı Naxçıvanda yaşayıb, fəaliyyət göstərməsini Allahın qisməti hesab edir.

 

“Öz dəst-xəttimlə ifa edən musiqiçi olmuşam. Mən Hacı Məmmədov, Əhsən Dadaşov, Bəhram Mansurovu div tarzənlər hesab edirəm. Bunlar öz sözlərini deyən sənətkarlardır. Bu gün də öz sözünü deyən tarzənlər yetişir. Böyük kamança ifaçımız, xalq artisti Şəfiqə Eyvazova müsahibələrinin birində demişdi ki, Əkrəmin Naxçıvanda yaşayıb, orada fəaliyyət göstərməsi medalların, fəxri adların Əkrəmsiz qalması ilə nəticələnib. Sağ olsun Şəfiqə xanım, o mənim əziz bacımdır. Amma bütün bunlar məni heç vaxt maraqlandırmayıb. Mən öz ürəyimin tələb etdiyi işləri görmüşəm. Nə olar ki, bir çox fəxri adlardan uzaq düşmüşəm,  amma saysız-hesabsız tələbələr yetişdirmişəm. Əziz dostum, bəstəkar Sərdar Fərəcov deyirdi ki, bəlkə sən Naxçıvana getməsəydin bu qədər işləri görməyəcəkdin. Mən də belə düşünürəm. Mən Azərbaycan muğamlarının hamısını nota köçürmüşəm. Elə nota almışam ki, bunu təkcə yerli yox, əcnəbilər də rahatlıqla ifa edə bilər. Bu o deməkdir ki, muğam sahəsi çox ağır və zəngin sahədir. Hər musiqiçi bu ağırlığa dözə bilmir. Bu dəqiqə Cənubi Azərbaycanın 90 faizi mənim qələmə aldığım həmin kitabdan istifadə edir. O kitabı kimsə istifadə edəndə orada mənim adımı görüb, mən olmayandan sonra da mənə rəhmət oxuyacaq. 92 yallını axtarıb tapdım, onları nota köçürdüm. Mən yallıları araşdırandan sonra belə qənaətə gəldim ki, yallıların ocağı Şərurdadır. Bundan başqa etüdlər yazmışam. İnşallah ki, bunu da kitab halında nəşr etdirəcəm. Musiqiçilər, böyük sənətkarlar deyir ki, kim bu etüdləri ifa etsə hazır tarzən olacaq. Mən o etüdlərimi yazanda tarımın ən pik səviyyəsində ifaçılığım var idi. Niyə? O etüdlər məni o qədər inkişaf etdirmişdi ki. Asəf Zeynallı adına musiqi kollecinin direktoru, əziz dostum Nazim Kazımov mənə bir dəfə dedi ki, sən o etüdlərini tar üçün yazmısan, amma bizim məktəbdə onu kanon, qarmon ifaçıları da ifa edir. Bu mənə çox xoş gəlir. Uzun müddət Naxçıvan Dövlət Filarmoniyasının bədii rəhbəri olmuşam. Bu illərdə də özümə tələbatım çox olub. Mən bir şeyin öhdəsindən gəlməsəydim onu özümə sığışdırmazdım. Naxçıvan Dövlət Universitetinin musiqi fakültəsində müəlliməm. 58 il olacaq ki, əmək fəaliyyətim var. Heç yorulmamışam. O yerdəki sənin öz işinə sevgin, sayğın varsa gördüyün işdən yorulmursan” deyə sənətkar bildirib.