Page 1013 - Vahid Rzayev
P. 1013

1011




                  birlikdə  yaşamaq  üçün,  qoşa  polad  yoldan,  o  polad  yoldan  ki,  o  polad  yol  əyilər,
                  amma ki, sınmaz, anlayışını daşıdığından, Azərbaycan toylarının sonunda səslənən,
                  "Vağzalı", sədasının mahiyyəti çox dərin, mə'nası isə, birlikdə qoşalaşıb, yer həyatını
                  birlikdə,  qoşalıqla  yaşamaq  tövsiyyəsidir  ki,  həmin  Vağzalı  sədasının  ilki  və  o
                  "vağzalı",  sədasını  səsləndirən,  babalarımızın  tövsiyyəsi  hələ  də,  özünü  qoruyub,
                  saxlamaqdadır.
                  Yer altı sərnişin daşımada, istifadə olunan, Metro stansiyalarında, metro qatarlarına
                  daxil  olmaq  üçün,  platformadan  istifadə  olunur  amma  ki,  "perrondan",  istifadə
                  olunmur.
                  Metro qatarına, bir dəfəyə, perronsuz, platformadan daxil olurlar.
                  Çox, maraq doğuran hallardan biri də, musiqidə işlədilən, "Maza", termindir.

                  Həmin, Maza, mə'na anlayışında, orta templi, yubanmadan, ifa üslubudur.
                  "Maza" - "sənə ondan pay var, sən də, ondan paylısan, yubanma gəl, qarış gələnlərə",
                  kimi mə'na daşıyır.

                  "Maza" - o, Ayrılanla, o sonla birlikdə olmaq kimi, anlam daşıdığı, çox - çox qədim
                  olan bir tarixdən, Azərbaycan ərazisində oturaq həyat sürmüş babalarımızdan qalan,
                  yer üzünə Azərlərdən qalma bir tövsiyyə olubdur.

                  O,  "Maza",  kəlməsi,  "sonun  halı  olmaqla,  hər  bir  kəsin  son  aqibəti"  halının,  bu
                  Mazadan keçəcəyi anlam daşıdığı mə'lum idi.
                  Həmin  o,  "Maza",  kəlməsi,  tədricən,  "Maza-r",  çox  sonralar,  "Məzar"  kimi,  ifadə
                  olunubdur.
                  Bu səbəbdən onun mə'na daşıma mahiyyətində, "sənə ondan pay var, öz payın üçün
                  yubanmadan gəl, qoşul gələnlərə", kimi ifadə etməklə, bu dünyadan köçən insanla,
                  sonla, vidalaşdığı sahə kimi, xarakterizə olunurdu.

                  Azərbaycanlılar  arasında,  "Maza  -  Məzar",  kimi,  Ərəblərdə,  "Kabr  -  Qabr",  kimi,
                  Slovyan xalqlarında, "Morq - Moqila", İngilis dilində, "grave", adı ilə, adlandırılıbdır.
                  Həmin, "Maza", yer  üzünə son olan hal anlayışı kimi,  yer üzünə yayılaraq, xalqlar

                  arasında  da,  eyni  olan  anlayışı  daşımaqla,  "yubanmadan  gəl,  sənə  ondan  pay  var",
                  kimi xarakterizə olunubdur.

                  "Maza",  kəlməsi,  çox  -  çox sonralar,  "Vaza",  kimi,  amma  mahiyyətini  saxlamaqla,
                  həmin o həndəsi formalı, gildən hazırlanmış, boş olan həmin Vaza adlandırılan qablar,
                  məzar kənarında yerləşdirilərək, "Son olan" hal kimi, onu, "Atəş və Su", simvolu kimi
                  xarakterizə  edərək,  "Atəşindən  -  İşığından  Ruh  İşığından",  ayrılıb  getmiş,  Yerdə
                  qalan, Suya, həyat suyuna qovuşmuş kimi, anlam daşıyıbdır.

                  Yunanlar həmin, "Mazanı", "Vaza" adı ilə adlandıraraq, onu "həyat və ölüm", "Dolu
                  ikən, o, Boş qala bilər", kimi, xarakterizə edərək, onu ancaq məzar üstü abidə kimi,
                  Ölüm simvolu kimi, ölüm forması kimin, "o, insan daha, yerdə görünmür", kimi, ifadə
   1008   1009   1010   1011   1012   1013   1014   1015   1016   1017   1018