Page 900 - Vahid Rzayev

898

İnsan və bütün canlılar, niyə “acırlar” - səbəb nədir?...
İnsan, bütün canlılar, günün hansısa bir mərhələsində, acırlar.

Çox dərin düşünəndə, “acmağın”, səbəbini axtaranda, qəribə hallarla, qarşılaşmalı,
oluruq.
Biz Azərbaycanlılar, Azərlər, “acmaq”, sözü ilə, bədən daxilində baş verən, anatomok
- fizioloji halı, olduğunu - olduğu kimi, ifadə edərək, mə'də daxilində gedən prosesin,
öz adı ilə, “acı dadının”, artdığını, bildiririk.
Mə'də daxili, acılaşıb, “acı” miqdarı, “turş”, miqdarı ilə, bir birlikdə, bərabərləşiblər.

Onda deyirik ki, “acmışam”, yə'ni ki, bədənimdə, acı miqdarı artıb, acmışam. (“ac”
adam, acı - qlı, olur).

Yer üzündə, bütün bitki örtüyü, ağaclar da, suya möhtac, suya, acdırlar.
Daş, qum, dağ, dərə, bütün duzlar, bütün faydalı qazıntılar da, onlar da, möhacdırlar!

Onlar da, nisbi nəmə, ona, möhtacdırlar.
Dünyaya doğulan körpəyə, ilk andan, süd verilməyə, başlanılır.

O, körpəyə, verilən süd isə, kəm şirin, (az şirin), olmalıdır.
Çünki, Ana südü də, şirindir.

O, süd, şirin miqdarını, daşıyır.

O, körpənin, anatomik - fizioloji halında, nə baş verir ki, həmin körpəyə, şirin süd,
vermək, lazım gəlir?
Körpə uşaq, dünyaya doğulan andan, səs çıxarır, səs salır.

O, “səslə”, öz anatomik - fizioloji halını, bəyanlaşdırır.
Biz belə düşünürük ki, “altı yaşdır ağlayır, acıbdır ağlayır”.

Amma ki, həqiqətən də, bu belədir.
Altı yaşsa, onun sabit, bədən temperaturu, dəyişilir, onda ağlayır, səs salır.

Onun, mə'də daxilində, acı-turş miqdarı, artırsa (dərin yaddaşından), onları
nizamlamaq üçün, bir miqdar, “şirinin qədəri” ilə, o, dadları, nizamlamağa çalışır.

Bütün canlıların, acdığı mərhələdə, sanki bütün bədən daxilinin, nizamı pozulir.
Bu hal, lap Kainata bənzəyir.

İşıq varlığı ilə, Qara varlığın, üz - üzə, dayanmasına bənzəyir.
İşıq Varlığı, Yaradıcı nizamlayıcı, Qara Varlıq, pozucu, karıxdırıcı, İşıq nizamının,
pozulmasına çalışan.

Qaranlıqda, gecələr, müxtəlif ağrılar, əziyyətlər, müxtəlif darıxmaqlar, başlayır.
Gündüz İşığında isə, ağrılar, əziyyətlər, azalır.