Page 842 - Vahid Rzayev

840

26.12.2017
***

Sevdadır, gizli - gizli...
Hər, sevda olur, gizli - gizli.

Sevdanı bilir o, gizli - gizli.
Hər sevdanın, öz sevdası var, gizli - gizli.

Gizlətdikcə sevdasını, sevir o, sevdasını, gizli - gizli.
O, gizli sevdasını, “bəlkə də, onunla, xöşbəxt olarmışam”, deyib də, sevir, gizli - gizli.

Onun sevdası gizli, bunun sevdası gizli.

Sevirlər biri-birini, uzaqdan, gizli - gizli.
Onun xatirəsi gizli, bunun xatirəsi gizli.

Sevirlər biri-birini yenə də, gizli - gizli.
Sevdalar gizli, sevənlər gizli.

Yenə də, sevirlər bir - birini, gizli - gizli.
Sevdalar gözəldir, gizli olanda.

Sevdalar, gizli, həsrətlər, gizli - gizli, olanda.

Sevdanın gözləri, yenə də, uzaqda qalıb, axtarır onu, gizli - gizli.
Nə axtarır, gizli - gizli?

Sevda, xatirəsində qalıb, o, keçmiş sevdasını axtarır, gizli - gizli.
“Onu”, gizlədir, yenə də, gizli - gizli.

“Onu”, keçmiş sevdası bilir, yenə də, gizli - gizli.
Hər biri, gizli - gizli, o, keçmiş olan sevda, unudulmur yenə də, gizli - gizli.

27.12.2017
***

Ana çağırar, insan...
Dahi də, Tiran da, bütün bəşəriyyət də ağrıya, əzaba düşəndə, acizanə, öz dilində, öz
Anasını çağırar.

Ana vücudunda olduğu o anı, öz, dərin yaddaşında olan, ağrısızlığı, acam yox, suzam
yox, qorxu yox, təlatüm yox, isti yox, soyuq yox, o, qayğını, o, rahatçılığı çağırar, hər
ağrıda, hər əzabda, öz dilində, Ana çağırar, Ana deyər, insan!

27.12.2017
***