Page 332 - Vahid Rzayev
P. 332

330




                  Axar sular, çaylar keçdiyi ərazilərdən, torpaq qatından həmin ilkin “acı kök”, yaddaş
                  daşıyıcısını  təmizləyə-təmizləyə,  axırlar.  Nəticədə  bir  yerə  toplandıqda  Dəniz,
                  Okeanlarda yığılan su miqdarı, Acı-Şordurlar!
                  Bu hal, torpaq qatında olan həmin acını təmizləyib, nizamlayıb, torpağı münbit hala
                  gətirmək funksiyası daşıyır.

                  Baxaq bitkilərə!
                  Bitkilər xüsusi ilə, meyvə ağaclarında yetişib, dəyən meyvələrə.

                  Meyvələr ağacda o vaxt yetişir ki, ağac kökü ilə, torpaqdan topladığı acını, nizamlama
                  həddinə gətirdikdə yetişir.

                  Yetişməmiş, kal meyvə dadına baxıldıqda insan deyir ki, “acıdır hələ yetuşməyib”.
                  Onda, meyvədə olan, yığılan bu acı, dad, tam hardandır?

                  İnsan vücudu da, həmin meyvə ağacı kimi, bir funksiya daşıyıcısıdır!
                  İnsan  bədənində  olan  bütün  Vəz  sistemi,  qida  vasitəsi  ilə,  bədənə  toplanan  “acı”,
                  miqdarını yığıb özündə transformasiya edir, saxlayır.

                  Təbii ehtiyaclar vasitəsi ilə, hissə-hissə özündən kənar edir!
                  Yer üzündə bütün törənişlərin əsası, özündən ayrılan bütün növ məhlullar, acı və şor
                  nizamının nəticəsindədirlər.

                  Yan-yana  bitən,  bütün  yaşıllıqlar,  ağaclar,  çüçərtilər,  torpaq  qatında  olan  su,  nisbi
                  nəm, ayrılan buxar miqdarı, torpağın acıdan nizamlama həddidir.

                  Yan-yana  bitən  üzüm  kolu,  torpağı  özünə  görə,  o,  həddə  qədər  acıdan  nizamlayıb,
                  nəticədə özünə, şirin qədərini toplayır.
                  Acı  bibər,  İsti  ot,  “Acı”  həddini  torpaqdan  o,  həddə  qədər  nizamlayıb,  öz  acı
                  yaddaşını daşıyır!

                  Güllər-çiçəklər, torpaq qatının o, İlkin İstidən ayrılan, rəng yaddaşını daşıyır!
                  Ağacların üz qabıqları acıdır, budaq qabıqları da, acı olur!

                  Bə'zən insan-insana deyir ki, “o, acı dildir”, yə'ni ancaq acılığının miqdarını, danışığı
                  ilə biruzə verir!
                  Bıçaqla əl-ayaq ehtiyatsızııqdan yaralananda, o, yara yerini bıçağın, metalın, ağacın,
                  tikanın “acı”, olan həddini bildirir.

                  Maraqlı hal ondadır ki, insanın əli-ayağı yaralanan kimi, həmin nahiyəni püləməklə,
                  sakitləşdirməyə çalışır.

                  Bu hal onun, İnsanın şüur altı yaddaşıdır ki, Kainatın ilkin halını, Soyuma halını, acı
                  halını heç özü bilmədən, icra edir!
   327   328   329   330   331   332   333   334   335   336   337