Page 169 - Vahid Rzayev
P. 169

167




                  Hər bir “an”, ətrafda olanların da, göz yaddaşında, o an, nəyi, necə görə biliblərsə, o
                  hal  da,  onların  göz  yaddaşında,  qulaq  yaddaşında,  olanlar  da,  yaddaş  kimi,
                  qaldıqlarından, onlar da, yaddaşlardır!
                  Son “nəfəsdə”, Yer həyatı ilə vida anında, onun ətrafında, ailə üzvləri və ya başqa
                  insanlar olmuş olsa, o, ölən insanın “vida”-yaddaşında, onlar, ətrafındakılar, yaddaş
                  olaraq, göz, qulaq yaddaşına, həkk olunar, qalar!

                  Hər  bir  insan,  bu  Yer  həyatı  ilə  vidalaşma  anında,  bir  Can  Aparanı  görər,  bir  də
                  dönüb, öz canından ayrılarkən, dönüb, öz canına, vücuduna, son dəfə, bir də baxar,
                  özünü      görər,     öz     cismindən,      onda      uzaqlaşar,      Kainatlara      yüksələr!
                  Hər  bir  canlının,  ətrafda  olan  rənglərin,  səslərin,  istinin,  soyuğun  da,  yaddaş
                  daşıyıcıları hərəkətə gəlir!
                  Bütün hallardan, “heç kimin xəbəri olmaz desəm belə”, söz də, kəlmə də, düşüncə də,
                  əl  yaddaşımız  da,  səs  yaddaşımız  da,  onlar,  baş-beyin  yaddaşımızda,  saxlanılıblar!
                  Xeyirhaqlığım, bədliyim, paxıllığım, ziyankarlığım, bütün hallarım, öz yadımda, öz
                  yaddaşımda, saxlanılırlar!

                  24.09.2015

                  ***
                  Sizcə, qəribə deyil?...

                  Qəribə və düşündürücüdür!
                  Yer  üzündə olan, bütün ev  heyvanlarına,  onların,  “sahibi”- tərəfindən  verilən, bə'zi
                  “əmrləri”, yerinə yetirirlər, onlara ta'be olurlar!

                  Sirk  nömrələrində,  manejdə,  arenada  olan,  o,  heyvanlar  təlimçi  tərəfindən  verilən,
                  “əmrləri”- yerinə yetirirlər!
                  Həyatda  da,  təsərrüfatımızda  olan,  heç  bizim  olmayan,  başqa  bir  sahibə  aid  olan,
                  müxtəlif, sahibsiz heyvanlara, səsimiz və “sözlərimiz”, onlar tərəfindən başa düşülür.
                  Qəribəliklər  ondadır  ki,  verilən  həmin  əmrlər,  sözlərlə,  səslərlə,  intonasiyalarla,
                  müşahidə olunur və səslənir!

                  Həmin “əmrlərsə”, müxtəlif dillərdə, müxtəlif dünya xalqlarının dilində, o, “əmrlər”,
                  səsləndirilir!
                  Şox  maraqlı  hal,  bundadır  ki,  müxtəlif  dillərdə  səslənən,  həmin  o,  “əmrləri”,
                  heyvanlar dərk edib, qəbul edirlər.

                  O,  heyvanlar  və  o,  heyvanat  aləmi,  linqvistik,  fonetik,  qramatik,  ümumiyyətlə,
                  elmlərdən,  fənlərdən,  tədris  almadan,  müxtəlif  milliyətlərin  dilini,  o,  dili,  “başa
                  düşərək”, “dərk edərək”, yerinə yetirirlər!
                  Deməli onlar, biz insanların dilini bilirlər, başa düşürlər?

                  Biz insanlar isə, onların “dilini”, bilmirik, başa da, düşmürük!
   164   165   166   167   168   169   170   171   172   173   174