Page 168 - Vahid Rzayev
P. 168
166
23.09.3015
***
Heç bir hal, bilinmədən olmur...
Qəribə və mütləqdirlər ki, gözlə, düşüncə, çox xatalı bir, “şahiddirlər!”.
Heç vaxt demək olmaz, düşünmək olmaz ki, “mən nə etsəmsə, heç kimin xəbəri
olmadı, ancaq mən bildim”.
Hər nə etmiş oluruqsa, “o hal” - göz yaddaşımızda səs, toxunmaq, dəymək, təmas
yaddaşımızda, baş - beyindəki, yaddaş hücrəsində, qalar!
Niyə belə qurulubdur, bütün bu, yaddaşlar?
Təsəvvür edək ki, bu aləmdən, o, aləmə getmişəm, qovuşmuşam!
Qayıtdığım o, “aləmdə”, göz yaddaşım, baş - beyin, yaddaş hücrələrim, anilikdə
açılacaq, anlikdə yaddaş sistemi, işlək olacaqdır!
Belə qurulubdur əvvəldən.
İnsan Yer həyatı ilə vidalaşma anında, İnsanın yadında - yaddaşında olan, bütün
hadisələr, bir an içində, anilikdə, Ruh payımıza, Ruh İşıq payına, keçir, köçürülə
bilir.
Bizdən, bədənimizdən, vücudumuzdan, ayrılan həmin, Ruh İşıq payımız, iki Aləm
arasında, yaddaş, hal daşıyıcısına, çevrilir.
Bu Səbəbdən, bütün Səmavi kitab mətnlərində, Ruh haqda və o, Ruh İşıq payı, Tanrı
ixtiyarında olduğu haqda, bilgilər verilib.
Bu, canlı cisimdən, bioloji bədəndən ayrılan, Ruh İşıq payı, bir anda, Əbədiyyətə
yüksəlir.
Yoxsa, Tanrıya qayıdacaq olan, həmin o, İşıq Ruh payı, başqa istiqamətə yox, ancaq
Tanrıya aid olduğundan, elə Tanrı İşığına da, qovuşur!
Həmin aparılan, Əbədiyyət işığına qovuşan Ruh payımıza, ona köçürülən, Yaddaş
hücrələrimiz, həyatımızda olmuş, bütün hal - hadisələri, onları bildirməyə, bəyan
etməyə, başlayacaqlar!
Şahidlik etməyə, daha başqa bir, “şahid”, gərək olmayacaqdır!
Mənə, mənim özümün - özümə, necə dəyərlər, “şahidliyimdir”, daha.
Onda, göz yaddaşım, baş - beyin yaddaşım, ən böyük “şahiddir”, daha.
Yaddaş hücrələrimdə, yığışan, qalan, yaddaşım da, şahiddirlər mənə, daha!
Göz yaddaşımda, nələrin, necə olduğu, anilikdə “canlanacaq”, daha!
O halı, öz göz yaddaşımla (“inkar etsəm” də), bir də, o anda, ətrafda nə qədər “göz”,
“qulaq”- var idisə, onlar da, işə salınacaq, daha.
