Page 134 - Vahid Rzayev
P. 134

132




                  Bürclər, ilk Təqvimlərdir...
                  Tarixi  mərhələlərdə,  Hz.  Nuh  dövrü,  tufanı  baş  vermişdir.  O,  tarixi  Tufan  və  o,
                  Tufandan xilas olmuş insanlar, böyük inam və inanc, başlanğıcı ilə, irəliyə, addımlar
                  atmağa, davam etdilər.

                  Hz.  Nuh  dövrü  Tufanı  və  o,  Tufandan,  xilası,  o,  dövr  insanlar,  yaddaşlarında
                  saxlamaqla  bərabər,  o  dövrü  Daşlarda,  Qayalarda,  Kitabələrdə,  işarələrlə
                  tarixləşdirdilər.
                  Onunla yanaşı, o xilas dövrünü, Xilaskarla yaddaşlarda saxlayaraq, Günəş mə’bədləri
                  inşa edərək, öz ətraflarında, Nuh-çıxanda, Naxçıvanda, axar sulara, torpağa, qayalara,
                  dağlara  bir  xilaskar  kimi  baxaraq,  onları,  müqəddəslik  kimi  dəyərləndirirdilər!
                  Sonrakı, tarixi mərhələlərdə, İnsanlar, Bəşər övladının, bu dünyaya gəliş başlanğıcını,
                  Su  ilə,  bu  Yer  aləmindən  qayıdışını  da,  Su  sonluğu  ilə,  yaddaşlaşdırdılar.
                  Xilas  olmuş,  o,  İnsanlar,  Göy  qübbəsini,  Səmanı,  Günəşi,  bir  xilaskar,  rəhimli,
                  mehriban  kimi,  bilərək,  Göylərə  ümidlə  baxaraq,  inamla  baxaraq,  belə  bir  qənaətə
                  gələ  bildilər  ki,  “Xilas  edən,  Xilas  edici,  Xilaskar,  “O”-  dur.  Xilas  olunmuşlar,
                  bizlərik!”.
                  Yə’ni  ki,  Xilas  edən  Tenqri,  Xilas  edici,  Həzrəti  Nuh  İşığı,  Xilaskar  İşıq,  Ur
                  ərazisində  olan,  (Nuh-çıxan,  Naxçıvan,  Azərbaycan),  o,  daşlar,  o,  qayalar,  xilas
                  olunmuşlar isə - İnsanlar!
                  Bu, böyük bir inancın, bir daha, başlanğıcı və davamı idi.

                  Böyük inanca qayıtmaq, onu qorumaq, o, dövr üçün, zəruri idi.

                  Çünki, Tufandan əvvəl, insanların Yer üzündə, bir -birinə, pis davranışları, saxtakar
                  münasibətləri, ziyankar, məhvedici, davranışlarının, sonu və aqibəti idi!
                  O, dövr,  tufan  ərəfəsi  və  tufandan  sonrakı  ərəfə,  insanlara  Göy  qübbəsi,  Göy
                  qübbəsində hərəkətdə olan, Ulduzlar quruluşu müşahidə edərək, Yer aləmində, əkin-
                  biçin,  suvarma,  məhsul  yığma,  torpağın  dincə  keçdiyi  ərəfələri,  Səma  cisimlərinin,
                  ardıcıl hərəkətindən, tə'yin edirdilər!

                  Yə'ni  ki,  Ulduzlar  toplumunun,  simmetrik  quruluşuna  baxaraq,  müşahidə  edərək,
                  onlara, o, ərəfələrə uyğun, davranırdılar.

                  Bu daha doğrusu, o, dövr üçün, “təqvimi” əvəz edirdi!
                  Göy qübbəsində olan, Ulduzlar quruluşunun, heç vaxt, ardıcıllığı pozulmadan, hərəkət
                  etdiyindən,  o,  simmetrik  ulduzlar  toplusuna,  “bürc”  –  zirvə,  ardıcıllığı  pozulmayan
                  kimi, qəbul edirdilər.

                  Xilas  olmuş  o,  insanlar,  ətrafdan,  Su  çəkildikdən  sonrakı  mərhələlərdə,  yenidən,
                  yaşayış məskənləri, inşa etməyə başladılar.
                  Onunla yanaşı, sonrakı mərhələlərdə, Mə'bədlər, İşıq Mə'bədi, Təşəkkür Mə'bədi, inşa
                  etməyə başladılar!
   129   130   131   132   133   134   135   136   137   138   139