Page 132 - Vahid Rzayev

130

Tufana, güc gərdilər, sinə gərdilər, daşlarda xilas oldular ki, insan törəməsi də, davam
etdi, (tufan ərəfəsində, sudan xilas olmağa, başqa bir xilas vasitəsi olmuş olsa idi, çox
güman ki, o xilas vasitəsindən istifadə edib, onu tarixləşdirib, yaddaşlaşdıra bilərdilər
və bu tarixi, yaddaşlaşdırmağa, labüd olardı).
Amma, dünya tufanından əvvəl, Yer uzundə yaşayan Bəşəriyyət, evlənirdi də, bu
dünyadan köçürdü də. Tufan ərəfəsinə qədər, bu dünyadan köçən insanlara “O, ilkinə
qovuşdu, o, İşığına qovuşdu” – düşüncəsi ilə, yanaşırdılar və məzarlar üzərində nəsil,
törəmə rəmzləri ilə, müxtəlif işarələrlə işarələnirdi.

O, törəmənin, xüsusiyyəti, davranışı, insanlar arasında tutduğu mövqe tanıtma
“tamğa” işarələri ilə, simvolizə olunurdu.
O, tamğa işarələri ilə, yanaşı, müxtəlif təbii rəngləri, üzlərinə çəkməklə, işarə, bildiriş
daşıyırdı.
Dulusçuluq, (saxsı, gil qablar, əşyalar), üzərinə işarələr, (tamğa) və bu kimi, başqa
mə`mulatlarda, o mə`mulatın kimə, kim tərəfindən hazırlanması ilə yanaşı, hansı
nəslə, törəməyə aid olduğu bilinsin. O, işarələr, simvollar, ornamentlər nəsil, (qlan-
klan), bildirişi idi.

O işarələr, tamğalar, o, dövr insanların və nəsillərin bir-biri arasında, tanıtma işarələri
olmaqla yanaşı, onların xasiyyət, davranış, tutduğu mövqeyini bildirirdi. Sonralar o,
işarələr, simvollar, tamğalar bayraq şəklinə, atribut şəklinə qədər, gəlib çıxdı.
Tufandan sonra, xilas olmuş insanlar, daşlara, qayalara öz nəsil, törəmə işarələrini
tamğalarını da işarə etdilər.

Onlarla yanaşı, daşlar, qayalar üzərinə, ən mühüm işarələr arasında, buynuzlu Qoç,
Buğa şəkilləri həkk etmək isə, o, Tufan ərəfəsinin, Qoç bürcündən, Buğa bürcünə
keçən ərəfədə, baş verdiyi işarələnirdi.
O, qeydlər, o işarələrlə yanaşı, daş Kitabələrdə, o, dövr, işlədilən həriflərlə, həkk
olunurdu.
Bu gələcəkdə böyüyəcək, uşaqların, törəmələrin öz “daş yaddaşı” – daşlaşacaq
yaddaşında, bu davamlı, Əlifbası, olacaqdı.

Bu ərazi, tufandan sonra, insanlığın Beşiyi, Nənnisi kimi, adlandırıldı.
O, dövrdən sonrakı, tarixi mərhələlərdə, bir çox ərazilərdə, daş üzərində qazılmış
buynuzlu Qoç, Buğa şəkilləri, ona işarə idi ki, Yer həyatı, “bu ərəfədə”, Dünya
tufanından sonra, ikinci dəfə, başlayıb!

Bu işarələr, bütün Bəşəriyyətə, yaddaş tövsiyyəsi idi!
O, insanlar, bir çox halları, yaddaşlaşdırırdılar. Ən böyük yaddaş, Su yaddaşı, hesab
olunurdu.
Çünki, Suyun - yaddaş daşıyıcısı olması, o, insanlara,bir daha, yaddaş olundu ki,
“suya mehriban olaq, sudan – su ilə xilas olduq, istəklərimiz, düşüncələrimiz, xilas