Page 131 - Vahid Rzayev

129

Məzar daxili və dibi, daşla kip örtülürdü. Ona səbəb yox, mə`na var idi, insanlar
daşlarda, qayalarda sudan xilas oldular anlamı daşıyıcısına, çevrildi.
Bir səbəb də, o, idi ki, bir çoxları, Tufan vaxtı zədələrdən, aldıqları yaralardan və
özlərində ola biləcək, bə`zi xəstəlikləri, (onların müxtəlif tipləri) məzarları daxilindən,
torpaq yaddaşına süzülməsin, keçməsin.

Dəfndən sonrakı müddətdə, yağacaq yağışlar, torpaq səthindən süzülərkən, süzülüb
keçərkən, o, vicudlarda, (gedən bioloji proseslərin nəticələrindən), o, sular, özündə,
(“o halları”) yaddaşlaşdırıb, Yer altı sulara, qovuşdurmasın.
Yer altı Sular, Yer altı Çaylar, çox mürəkkəb şəbəkədir. O, Yer altı Çaylar, Yer
kürəsinin, dərin qatlarında, çox sür`ətlə, Yer kürəsinin, Ekvator xəttinə tərəf,
(şəbəkəli) çatıb, cəm olub oradan, iki Qütb arasına paylanır, süxurları, qatları
yeniləşdirir.
Bir də, iki Qütb arasından, Ekvatora xəttinə tərəf, səmtlənib, dayanmadan güclü olan,
su axınıdır.

O, Su axınları, “yaddaş” - daşıyıcıları olduqlarından, məzarlar daxilindən, müxtəlif
xəstəlikləri, öz yaddaşında daşıyıb, Yer üzünə, müxtəlif xəstəliklər yayılmasın deyə,
məzarları, daş döşəmələrlə, torpaq qatından ayırırdılar!

O, axar Sular, bulaq, keşmə, kəhrizlər, çaylar vasitəsi ilə, (bir də “o hallar”), o, ola
biləcək, müxtəlif xəstəlikləri, Yer üzünə, Yer səthinə qaldırılmasın.
Torpaq, bitkilər, Su, o “halların daşıyıcısına” – çevrilməsin. Canlılar da, qida ilə, su
ilə, o, halların “daşıyıcısına” - çevrilməsin.

O, şərtlər, qanun deyildi, ola biləcək, nəticələr kimi, nəzərdə tutulurdu.
Tufandan sonra xilas olmuş insanlar arasında Hz. Nuh səmalara Baxıb-baxıb,
“İnsanlar bu ərazidə xilas oldular. Baxın ki, Günəşin, küləyin, buludların, yağışların,
suların, doluların, ərazisi olmaz. Onlar, Yer üzündə, hərəkətdə olar, bütün canlılarla
bərabərliyi bölər, bölüşdürər. Çünki onlar Yer üzünün, hər tərəfindən gələr, Yer
üzünün, hər tərəfinə yayılar, onların Ərazisi olmaz, onlar bütün ərazilərə çatar, onların
qarşısını kəsən də, olmaz”- deyə xitab etdi.

O, insanlar arasına, ətrafa, Səmaya köklü olaraq bir mehribançılıq, bir təşəkkürlülük
inamı yarada bildi. İnsanlar çox sonralar göy qübbəsinə Kəhkəşan, bürclərə isə,
Kəşanə deyərək, seyr edirdilər.
Tufandan sonrakı, ilk məzarlar, ancaq məzarlıqlar kimi xarakterizə olunmadı. O
məzarlar mə`na daşıyıcılarına, yaddaş daşıyıcılarına çevrildilər.

Məzarlar üzərində yerləşdirilən, hündür, ensiz daşlar, bir mə`na daşıyırdı ki, gələcək
insanlara, törəyəcək övladlara, bir yaddaş daşıyıcısı olsun ki, tufan vaxtı insanlar
qayalarda, daşlarda, cəm oldular.