Page 947 - Vahid Rzayev

945

***

Bax onu, bilmərik...

Biz, Yer aləminin, dəlisiyik.
Biz, bu Yer aləminin: rənginə, səsinə, havasına, gözəlliyinə, bəzəyinə, yaraşığına,
rəngarəngliyinə, avazına, hayına, küyünə, müxtəlifliyinə, alüdə olmuşuq, sanki onun,
bu aləmin, “dəlisiyik”.

Yer aləminə, dəlicəsinə vurulmuşuq, sanki onun, dəlisiyik.
Bilirik ki, bu Yer aləmi bizə, müvəqqətidir, bizlər burada, müvəqqətiyik.

O, müvəqqəti olanın, dəlisinə çevrilmişik, sanki bu aləmin, “dəlisiyik”.

Müvəqqətiliyimizin, bu aləmdə, müvəqqəti olduğumuzun, dəlisiyik.
Sevginin, məhəbbətin, ümidin, inamın, dəlisiyik.

Qəribədir, biz qəribəliklərin, müxtəlifliklərin, müəmmaların, sualların, şayələrin,
həsrətlərin, yeni xəbərlərin, dəlisinə çevrilmişik onların, dəlisiyik.
Bu gün, nələrisə belə istəsək, sabahsa, dünən istədiklərimizi, daha başqa cür istərik.

Amma, birdən, bir anda da, dönüb, acıq edib, heç bir şey də, istəmərik.
Amma, Yer aləminə, dəlicəsinə vurularlq, dəlicəsinə bu aləmə, bağlanarıq.

Elə zənn edərik ki, “hər şey, hər hal, bu aləm bizimdir”.

Çünki, zənn etdiklərimizin, güman etdiklərimizin, fərz etdiklərimizin, ehtimal
etdiklərimizin, dəlisiyik.
Dəlicəsinə, mala - mülkə, əşyaya, şöhrətə, ada, titullara, bağlanarıq.

Sevgiyə, məhəbbətə, istəklərə, arzulara, dəlicəsinə bağlanarıq.
Biz, Yer aləmində olub, Yer aləminin, bu aləmin, dəlisiyik.

Qəribəyik...
Nəyi isə, sevərik.

Niyə?
Onu, bilmərik,

Nəyi isə, sevmərik,
Niyə?
Onu, bilərik.

Çünki, inciməyi, küsməyi, nifrəti, yaxşı bilərik...

Nəyə isə, alüdə olarıq.
Niyə?