Page 894 - Vahid Rzayev

892

Nə qədər də, hər hansı bir hadisəni, unutmaq İstəsə də, özünü məcbur etsə də, o halı,
öz yaddaşından, silə bilmir.
İnsan, vaxt - vaxt, zaman - zaman, hansısa bir mərhələlərdə, yenə də, nələrisə,
qarşılaşdığı halları belə, xatirindən, çıxara, bilmir.

Əgər ki, özü - öz yaddaşından, hər hansı bir hadisəni, silib, poza bilmirsə, onda Kainat
öz “yaddaşından”, onu, necə silə bilər?
“Maddələrin İtməməsi”, qanunu, var.

Sual çıxır ortaya.

Maddələr niyə İtmirlər, nə səbəndən, maddələr İtmirlər?
Maddədən, kütlədən, cisimdən, varlıqdan, yeni, başqa bir varlıq, ayrılır.

Əgər, maddədən - maddə ayrılırsa, bəs o, ayrılanın, aqibəti nə olur?
Hər bir ayrılan, yeni bir, yaddaş daşıyıcısı, olur.

Bu səbəbdən, maddələr, itmirlər, İtə bilmirlər.
Maddənin özü də, yaddaş daşıyıcısı olduğundan, itməyən də elə, yaddaş
daşıyıcılığıdır.
Yuxarıda deyilən, bütün əşyalar, hansı ki, bir vaxtlar, bizim öz əşyamız olublarsa,
sonrakı vaxtlarda, onları, tullamışıq və yaxud, kiməsə vermişik, onların özü də, bizim
özümüz də, onları yaddaşımızda, saxlamışıq.

Çox - çox sonralar, elə bu həyatda, başqa bir adamın, əynində, paltarını, əşyasını
gördükdə, həmin anda, deyirik, düşünürük ki, “mənim də, bundan varım idi”.

Düzdür ki, indi gördüyümüz o, əşya daha bizimlə deyil, amma ki, yaddaşımızdan, o,
əşya silinib, getməyib.
Bütün bəşəriyyət, “ilk sevgi”, deyib, o, İlk sevgiyə, şe'rlər, mahnılar, əsərlər, yazıblar.

Nədir bu “ilk sevgi” ki, o, bu qədər, dəyərli, həsrətli, unudulmazdır?
O, “ilk sevgi”, duyğunun yaddaşıdır, xatirənin yaddaşıdır ki, o, unudula bilmir.

Sevgi unudulmur,
Nifrət, unudulmur,

Söz, unudulmur,

Dad, Səs, Söz, İyilər, unudulmur.
Nə Unudulur ki?

Kainatın özü belə, yaddaş daşıyıcısıdır.
Bir haldan, başqa hala, yaddaş daşıyıcısı kimi, Keçir.

Kainatda, vaxt - zaman Yoxdur.