Page 696 - Vahid Rzayev
P. 696

694




                  O,  qeydlər,  o  işarələrlə  yanaşı,  daş  Kitabələrdə,  o,  dövr,  işlədilən  həriflərlə,  həkk
                  olunurdu.
                  Bu  gələcəkdə  böyüyəcək,  uşaqların,  törəmələrin  öz  “daş  yaddaşı”  –  daşlaşacaq
                  yaddaşında, bu davamlı, Əlifbası, olacaqdı.
                  Bu ərazi, tufandan sonra, insanlığın Beşiyi, Nənnisi kimi, adlandırıldı.

                  O,  dövrdən  sonrakı,  tarixi  mərhələlərdə,  bir  çox  ərazilərdə,  daş  üzərində  qazılmış
                  buynuzlu  Qoç,  Buğa  şəkilləri,  ona  işarə  idi  ki,  Yer  həyatı,  “bu  ərəfədə”, Dünya
                  tufanından sonra, ikinci dəfə, başlayıb!
                  Bu işarələr, bütün Bəşəriyyətə, yaddaş tövsiyyəsi idi!

                  O, insanlar, bir çox halları, yaddaşlaşdırırdılar. Ən böyük yaddaş, Su yaddaşı, hesab
                  olunurdu.
                  Çünki, Suyun  -  yaddaş  daşıyıcısı  olması,  o,  insanlara,bir  daha,  yaddaş  olundu  ki,
                  “suya mehriban olaq, sudan – su ilə xilas olduq, istəklərimiz, düşüncələrimiz, xilas
                  etdi bizi, suya deyilən hər söz, hər düşüncə, sular arasında dolaşar, əzabını, dərdini,
                  xəstəliyini  demə  suya,  o,  özündə  daşıyar,  o  özünə  (sənə),  qaytarar.  Mehribançılığı,
                  istəklərini, həsrət çəkdiyini, sevincini, de Suya, tapa bilmədiklərini de suya, sular -
                  sularla dolaşar, kömək gətirər sənə. Suyu əziz saxla, əziz bil, Su candır, Canındır -
                  Canını, əziz saxla”.

                  Qəribədir, Yer üzünün yaddaş daşıyıcısı, Sudur.
                  İnsanın, yaddaş daşıyıcısı isə, Qandır!

                  O, da, Maye, bu da, Maye! O da, axır – axmadadır, Qan da, axır – axmadadır!
                  Onlar, Yaddaş hallarını daşımaqdadır!

                  Ürəyi də, hərəkətə gətirən, elə qandır. (Ürək daxili üzv kimi, qanı hərəkətə gətirmir,
                  qan, güclə, təzyiqlə, hərəkətdə olub, ürəyin mədəciklərini hərəkətə gətirir).
                  Bu ərəfədə, Hz. Nuhdan, o, insanlara, bir xitab da var idi, o təşəkkürlülük xitabı idi.

                  Hz. Nuh, o, insanlara, deyərdi ki, “Təşəkkürlü olaq - Günəşə, Suya, Torpağa. Onlar
                  ki, İnsan törəməsinə, canlılara kömək edər, yaşadar onlar.

                  Başın üstündə olan İşıq, Sudan xilasın - torpaqda oldu. Torpaq əziz oldu, xilaskarın
                  oldu. Zor, zorakılıq qarşısında, dayanmalı olsaq, bir ovcunda Daş, dayandığın Torpaq,
                  başın üstündə, İşıq.
                  Düz ol, düzgün ol, xilasın ondadır. Hər hansı bir işə başlamamışdan əvvəl düşün, o,
                  edəcəyin iş, nə ilə nəticələnər, sonu nə ilə oları, əvvəlcədən düşün”.

                  Səfərə, uzağa gedən, üç oğullarına, onların yanında gedənlərə, tövsiyyəsi var idi, “bir
                  çimdik duz, bir çimdik torpaq, ovcunda bir qisim su, yoğur onları birlikdə, yumurula
                  onları birlikdə, yoluna yoldaş et, onları birlikdə et, nicat olar, o, yollar sənlə birlikdə
   691   692   693   694   695   696   697   698   699   700   701