Page 698 - Vahid Rzayev
P. 698

696




                  Çünki, Tufandan əvvəl, insanların Yer üzündə, bir -birinə, pis davranışları, saxtakar
                  münasibətləri, ziyankar, məhvedici, davranışlarının, sonu və aqibəti idi!
                  O,  dövr,  tufan  ərəfəsi  və  tufandan  sonrakı  ərəfə,  insanlar  Göy  qübbəsi,  Göy
                  qübbəsində  hərəkətdə  olan,  Ulduzlar  quruluşunu  müşahidə  edərək,  Yer  aləmində,
                  əkin-biçin,  suvarma,  məhsul  yığma,  torpağın  dincə  keçdiyi  ərəfələri,  Səma
                  cisimlərinin, ardıcıl hərəkətindən, tə'yin edirdilər!

                  Yə'ni  ki,  Ulduzlar  toplumunun,  simmetrik  quruluşuna  baxaraq,  müşahidə  edərək,
                  onlara, o, ərəfələrə uyğun, davranırdılar.
                  Bu daha doğrusu, o, dövr üçün, “təqvimi” əvəz edirdi!

                  Göy qübbəsində olan, Ulduzlar quruluşunun, heç vaxt, ardıcıllığı pozulmadan, hərəkət
                  etdiyindən,  o,  simmetrik  ulduzlar  toplusuna,  “bürc”  –  zirvə,  ardıcıllığı  pozulmayan
                  kimi, qəbul edirdilər.

                  Xilas  olmuş  o,  insanlar,  ətrafdan,  Su  çəkildikdən  sonrakı  mərhələlərdə,  yenidən,
                  yaşayış məskənləri, inşa etməyə başladılar.
                  Onunla yanaşı, sonrakı mərhələlərdə, Mə'bədlər, İşıq Mə'bədi, Təşəkkür Mə'bədi, inşa
                  etməyə başladılar!

                  İnşaata və arxitekturaya, dörd element, yə’ni dörd künc elementi, saxlanıldı.
                  O,  üç  künc  Günəşı müşahidə  etmək,  dördüncü künc  (Şimal  küncü),  “çağırış  küncü
                  kimi”,  bilinirdi.  Bu  quruluşda,  inşaat,  arxitektura,  Günəşin  çıxma  və  batma
                  trayektoriyasındakı, Günəşin hərəkət halını, bildirirdi.

                  Mə’bəd daxili, Göy Qübbəsi elementi, (sonralar kümbəz), mərkəzində olan, beşinci
                  element, (o, kümbəz ki, pıçıldasan o, hər tərəfdə bərabər səs tezliyində eşidiləndir ki,
                  mə'nasını o, səbəbsə daşıyırdı ki, “sən piçildasan da, O, Kainat Sahibi, o, Tanrı, səni
                  eşidəndir”) anlamı daşımaqla, inşa edirdilər!
                  Tarixdə, Hz. Nuh dövrü tufanı mövcuddur.

                  Tufan  ərəfəsində,  o,  qalın  qara  buludlar  arasında,  o,  dövr  insanlar,  xilasa  Günəş
                  İşığını, axtarırdılar.

                  Çünki,  Günəş  görünsə  əgər,  qara  buludlar  çəkiləcəkdir,  (sonralar  insanlar  xalq
                  arasında  “başımızın  üstünü  qara  buludlar  alıb”  ifadəsini  işlədərdilər),  çağırışı  ilə
                  Səmada, günəş işığını, axtarırdılar.
                  Tufandan xilas olmuş, o, İnsanlarda, bir inam və bir, inanc qaldı ki “biz Suda, Sudan,
                  Su ilə, xilas olduq”, yaddaşı ilə, o, ərəfəni yaddaş etdilər, (çünki təqvim yox idi).

                  Bəs,  o,  tarixi  Tufan,  hansı  ərəfədə  baş  verdi  ki,  o  ərəfəni,  hansı  əlamətlə,  yaddaş
                  etdilər?
                  O, ərəfəni, Göy qübbəsində görünən, ulduzlar quruluşunu, “Su tökülən, Su ərəfəsi”
   693   694   695   696   697   698   699   700   701   702   703