Page 1007 - Vahid Rzayev

1005

Torpaq da, torpaqdan uzaqlaşdı, torpaq da, torpaqdan qopdu, azaldı.
Bitkilər - bitkilərdən, o yedizdirib qoruyan, o hifs edib saxlayan, o həmin, bitki aləmi,
azalmağa, o ziyansız olan, heyvanat aləmi də, İnsandan uzaqlaşmağa, o, həlim,
mehriban, xeyirxah aləm də, o da, tədricən dəyişilməyə, o da, tədricən dəyişməyə,
tədricən o Mamontlar, o Yak, o Bizonlar, o Zubrlar, insanlardan uzaqlaşmada,
oldular.
Onların əvəzinə isə, tədricən Yer üzündə, ziyan verən yırtıcı ziyankarlar, o heyvanlar
artdı.
Qorxulu, qəddar, bağışlamaz olan, Heyvanat aləmi, artmağa başladı.

Ağaclar azaldı, bitkilər azaldı, kollar tükəndi.
Yerdən daha, torpaqdan daha, yemək üçün isə, bitkilərin kökləri, axtarılmağa
başlanırdı.
İnsan, nə istədi nəyə çatdı?

Yerdə artırdı daha:

dişləyən, qapan, sancan, dalayan, zəhərləyən, yara salan, canlılar.
Artdı daha, öz boyları balaca, ancaq dişləri iti, quyruqları uzun, qaçışları sür'ətli, iti,
olan o, heyvanat aləmi, artırdı daha.

İnsan, onları gördü, onda vahimələmdi, onda çəkildi, onlardan, uzaqlaşmaq istədi.
Öz, gözü önündə onları, bir - biri arasında bölürdü.

Hansının daha yırtıcı, hansı daha qorxulu olanını, gözündə bölürdü, ayırırdı.
Ziyan vuran heyvanlar arasına, ziyan vurmayan heyvanlar arasında, bölürdü -
bölüşdürürdü.
Ziyan vurmayanların, südündən yunundan istifadə elədi.

Minə bildiyini mindi, qoşquya qoşa bildiyini, qoşquya qoşdu, sədaqətli bildiyinin isə,
Atına, İtinə, onların boynuna, kəmənd atdı, xalta keçirtdi.

İnsan, ona ziyan vuranlardan, uzaqda dayandı, özünü isə, ona xeyir verənlərin, sahibi
sandı.
Mindi çapdı, ip bağladı iplədi, özünə xeyir verəni kəsdi, doğradı, asdı onu, boğdu onu,
öldürdü onu.

Özü qorxduğundan, o yırtıcılardan isə, özü uzaq durdu.
Minə bildiyini mindi, kəsə bildiyini kəsdi, yeyə bildiyini yedi, asa bildiyini, ipdən
asdı.
Yer üzü döndü, qarışdı, İnsan döndü, qan axtarırdı.

Baxdı ki, nə Mamont var, nə Yak, nə Bizon, nə də ki, Zubr var.