Page 1005 - Vahid Rzayev
P. 1005

1003




                  Yer üzündə, su artdı, torpaq azaldı...
                  Baxırsan tarixə, baxırsan keçmişə, baxırsan uzaq tarixə, baxırsan yenə də, bu günkü
                  tarixə.
                  Uzaq keçmişdə, yer üzündə Mamontlar, Yaklar, Bizonlar, Zubrlar, daha nələr - nələr,
                  qorxulu, bədheybət, nəhənglər, vahiməli varlıqlar, təlatümlə yayılan səslər, təlatümlə
                  də, ucalan səslər.

                  O səslər, onların o mamontların, o yak o bizonlar, o insanlara, xəbərdarlıq edirdi ki,
                  hər birimizin öz yeri, hər birimizin öz qədəri.
                  Heç biri - heç birinə toxunmurdu, heç biri - heç birinin, xatirinə dəymək istəmirdi.

                  Hər ikisi də, qidalanırdı.

                  İnsanlar, dənli paxlalı bitkilərdən, o nəhəng heyvanat aləmi də, ətrafında olan bitki
                  aləmindən,  qidalana  -  qidalana,  başını  qaldırıb,  bir  insana,  bir  ətrafa  bir  də  olan,
                  yaşıllıqlara baxa - baxa, heç kim - heç kimin, heç nə - heç nəyin, bir kimsə də - bir
                  kimsənin, xatirinə dəymək haqda düşünməzdi.
                  Hər biri şad, hər biri mehriban, hər biri razı, hər biri, olduğu aləm arasında yaşayaraq,
                  qayğısız,  qorxusuz  təlatümsüz,  vahiməsiz,  yaşadığı  aləmə  özünün  var  olduğu,  o
                  aləmə,  bir  qayğılı,  bir  təşəkkürlə  baxaraq,  hər  biri  də,  öz  ömrünü,  rahat  -  rahat
                  yaşayardı.
                  Artdı insan, oldular, çoxları insan, oldu onların, çox tərəfi, insan.

                  Artdıqca, törədikcə, çoxaldıqca, insan ətrafında olan aləmə, ətrafında olan varlıqlara,
                  özündən  əndazə  ölçülərinə  görə,  iri  olan,  bədheybət  bilmək  istədiyi,  o  heyvanat
                  aləminə, qəribə baxdı, qəribə davrandı, qəribə olaraq ondan, uzaqlaşmağa başladı.
                  Uzaqlaşdıqca - uzaqlaşdı, döndükcə - döndü, yadlaşdıqca - yadlaşdı, kinləşdikcən -
                  kinləşdi.
                  Baxdığı,  gördüyü  ətraf,  bir  qidalanmağı  üçün  olan  bitki  aləmi,  çox  bolluqda,  çox
                  bolluq olan aləm, idi.

                  Ətrafında olanlar, niyə  məndən böyükdür deyə, niyə bunlar, məndən vahiməlidirlər
                  deyə, niyə  məndən qüvvətlidir deyə, niyə onlar, bir - biri arasında, belə sakit, belə
                  rahatdırlar, deyə.

                  Birdən bunlar yeyərlər, birdən bunlar yeyib qurtararlar, birdən bunlar bitki aləminin,
                  bütün bitən Bitkilərin, sonuna çatarlar.
                  Onda nə qalar, yerdə nə qalar, onda mənə, nə qalar?

                  Belə başlandı, başlananlar.
                  Acgözlükdən, paxıllıqdan başladı, başlananlar.

                  Belə  başlandı  paxıllıqlar,  yeməkdən,  doymaqdan,  sahib  olmaq  istəyindən  başlandı,
                  paxıllıqlar.
   1000   1001   1002   1003   1004   1005   1006   1007   1008   1009   1010