Page 1006 - Vahid Rzayev
P. 1006

1004




                  Bolluq içərisindən, birdən qurtarar, birdən çatmaz, bir də, qıtlıq qorxusu, qıtlıq olar,
                  qorxusundan, paxıllıq, "mənəm", istəklərindən, başlandı - başlananlar.
                  Onda  onun,  ətrafa  baxması,  o  iri,  o  çox  vahiməli  bildiyi,  o  bədheybət  bildiyi,  o
                  canlılara, o canlara, kin - kidurət, başlandı.

                  Başladı - başlananlar.
                  Qırdı onları, qırdı çıxdı başa, onları, o yazıq Mamontları, o Yakları, o Bizonları, o
                  Zubrlar, o iri gövdəli Ağacları, iri gövdəli Kolları, uca - uca olan, o əzəmətli, ağacları.

                  Onu yedizdirən, onu qoruyan, onun qayğısına qalan, onu xəstəliklərdən qoruyan, onu
                  istidən  soyuqdan  hifs  edən,  o  isə,  ətrafda  nə  vardısa,  qırdı,  dağıtdı,  məhv  etməyə
                  başladı.
                  "Böyük mənəm, məndən böyük, heç nə ola bilməz", deyə - deyə.

                  Qarıldı Mamontlar, qırıldı Yaklar, qırıldı Bizonlar, qırıldı Zubrlar, qırıldı daha, nələr -
                  nələr...
                  Qırıldı, gövdəli ağaclar, qırılırdı gövdəli kollar, qırılırdı ətrafında, bütün olanlar...
                  "Böyük mənəm, məndən böyük ola bilməz" deyə - deyə, düşünə - düşünə...

                  Qırdıqcan qırdı, məhv etdikcə, məhv etdi, dağıtdıqca, dağıtdı.
                  Mamont,  Yak,  Bizon,  Zubr,  insanı  gördükdə,  insandan  qaçdı,  insanı  gördükcə,
                  insandan qorxdu.

                  Qırdıqca onları, məhf etdikcə onları, onlar azaldı.
                  Heyvanat  -  heyvanlardan  azaldı,  bitkilər  -  bitkilərdən  azaldı,  ağaclar  -  ağaclardan
                  azaldı, kollar - kollardan azaldı, mehribançılıqlar - mehribançılıqlardan, azalırdı.

                  Qaçdılar, uzaqlaşdılar, canlılar, bir - birindən uzaqlaşdılar.

                  Yer  üzünə  yayılmış,  o  heyvanlar,  bütün  heyvanlar,  tədricən  çəkilə  -  çəkilə,  hərəsi
                  uzaqlara çəkilirdilər.
                  Hər biri qütblərə, hər qütbdə, bir canlı yığını, Mömont, Yak, Bizon, Zubr, yığını...

                  O insan, onları qovduqcan, daha özü qorxdu, daha özü vahimələndi.
                  Çünki, Göylər səsə gəldi, Göylər vahimə ilə, səsləndi.

                  Yer gücə gəldi, Yer də, vahiməli səsləndi.
                  Göylərdən su töküldü, yerdən torpaq, ayaq altından qaçırdı.

                  Yer  silkələdi,  Göylər  qəzəbləndi  ətraf  təlatümə  gəldi,  bitkilər  incidi,  kollar  küsdü,
                  onlar da, kiçildi.

                  İnsan, getdikcən daha da, təkləşdi.
                  İnsan, getdikcə özündən, ətrafından da, uzaqlaşmağa, yadlaşmağa, başladı.

                  Göylər qəzəbləndi, Yerlər silkələndi, Sular artdı, Torpaq, azaldı.
   1001   1002   1003   1004   1005   1006   1007   1008   1009   1010   1011