MİSİRLİ MAKAMUSUNN! LİŞƏR ADLI ATASI QIZI!

Səni mən ÖZ İŞIĞIMIN – ÖZ İŞIĞIMIN!! Kölgəsi olaraq və bilərək bilə -bilə sevmişəm!

Mən sübh gün doğanda ÖZ dualarımda tək məqamım ibadətdə axşam gün batanda zillətdə sevmişəm.. Mən aylı gecələrdə səninlə sən isə bu yer üzünə qaranlıq gələn hər gələnə, gəl deyən övlatlarıma gəl demisən!! Mən səni bilərək, səni sevmişəm, sənin İŞIĞIMIN kölgəsi olaraq sevib kölələşmişəm efendim.. Sən lişərsən, sən ahu zarsan, sən eşq ayəmin ikinci atəşi, ikinci eşqimin zillətində səni seçmişəm..

 

Bütöv cəm bəşərə səslənirəm varmı mənim kimi sevən!?? Varmı bilə -bilə hər İşıq yaddşındakı zillətləri çəkərək yenidən ikinci dirilişində lişər ilə birləşən!!??

Deyirlər ki, gün batdı o gün batan çağıdı, gün tutulur, bəşər ona gün batan deyir! Mənim tək bildiyim və bildiyim ikinci və dördüncü yaddaşıma qədər xidmət edən yaddaşım tək bidiyim ATA -mın məkanına sadıqdır! Gün batmaz, İŞIQ Davamiyyətdədir. İŞIQ Tükənməz, o cəmlikdə ATA -mın! Məkanından İŞIĞA qibtədə, İŞIĞA Qayıdışdadır!

Səni əllərinin üstü naxışlı olan böyük gözlərinin hər iki uzun tərəfinin sürməli olan amanında sən məni bəşərə çevirmisən.. Mən səni sevirəm, mən cəm bəşəri, cəmliyi sevirəm, eyy qız sən zərrə Mən IŞIQ, min zərrə TƏK İŞIQ! Mən səni adəmin parçalanmış milyonlarla zərrələrinin içərisindən min bəşərin, min lişərin içərisindən sevmişəm.. Səni məhəbbətimlə Aya Sofyaya, qibtəm ilə səndə ki magganı Makkaya təhvil verərək Nuhda qüsul almışam, səni paklıqla sevmişəm..

 

Mənim adım yoxdur bizlərin adı ola bilməzdir ki, hər cəm bəşər bizlərin ATA -mıza öz təxəllüsü və öz dilində öz adında səslənir! Bizlər, onun cəm məkanının qoruyucu yeri gəlsə paklı qədərinə enəcək qədər paklı olaraq və paklıqla Nuh üçünə bəşər qədər enərək və yeri gəlsə bəşərlə lişərlərli həp birlikdə əfəndim törəyə bilərik! LAKİN! Bizlərdən olan bəşəri birləşmələrin heç biri bəşəri övlad böhranına çevrilməz!