Arazdan Turana kitabına ön söz
Abdulla Şaiqin “ArazdanTurana” adlı yeni seçilmiş əsərləri külliyyatına ədibin məlum nümunələrlə yanaşı, müxtəlif səbəblər üzündən uzun müddət nəşri yasaq olunan əsərləri də daxil edilmişdir. Oxucular da Şaiq irsinə maraq oyadacaq “Arazdan Turana”, “İntizar qarşısında”, “Yeni ay doğarkən”, “Vətənin yanıq səsi”, “İki mucahid”, “Ülkər”, “Həyat– sevməkdir” kimi sənətkaranə yazılmış onlarla poema və şerləri belə nümunələrdəndir.
Məlum səbəblər üzündən Azərbaycan oxucusunun diqqətindən kənarda qalan bu kimi əsərlərində türkün ümumiləşmiş, mübariz, mifiksurəti, vətən sevgisi, döyüşgənliyi, qüdrəti, türk qadınının paklığı, ucalığı tərənnüm olunur, türkün hələ indiyə qədər (yəni20-ci illərə qədər) poeziyamızda açılmayan sifətləri, mübarizliyi, fədakarlığı canlandırılır.
Azərbaycanda- Bakıda xeyl iyaşamış, ikicild lik Azərbaycan ədəbiyyatı tarixini nəşr etdirmiş, 20-ci illər ədəbi, elmi, pedaqoji mühitinə qaynayıb-qarışmış, öz fəaliyyəti ilə dövrün mədəni həyatında dərin iz buraxmış məşhur türk alimi İsmayıl Hikmət 1923-cü ildə Bakıda keçirilən təntənəli Şaiq gecəsindəki” şaiqanə” çıxışında dövrün dillər əzbəri olan aşağıdakı şerini demişdi:
Nə diyorlar bəşərlə firdövsə
Dönəcəkmiş, deyilmi, dünyamız?!
Biri: “İnsan mələk olurmu?” – desə,
Bən derim: Bir misal ıvar bakınız:
Bu təbii şüari- munislə,
Bəncə, Şaiq nümunədir mələyə!
Həqiqətən Şaiq öz dövrünün mələk xislətli sənətkarı idi.
Bir əsrə yaxındır ki, artıq hər bir azərbaycanlı balası dilini babaları Abdulla Şaiqin şerləri ilə, bu şerlərin sözlərinə yazılmış mahnılar ilə açır, “Ay pipiyi qan xoruz”, “Ala-bula boz keçi”, “Tıq-tıq xanım” ruhu hər azərbaycanlı balasının mənəvi dünyasına, düşüncəsinə hakim kəsilibdir. 1918-ci ildəA.Şaiqin özünün milliləşdirdiyi rus dilli məktəbin əsasında yaradılmış “Şaiq nümunə məktəbi ” Şaiq humanizmini, azərbaycançılığını yaymaq, aşılamaq yolunda əvəzsiz iş görənən güclü, təsirli mənəvi vasitəyə, məktəbə çevrilmişdir. Əsrimizin əvvəllərindən başlayan bu mənəvi sıçrayış ara vermədən bu günə qədər davam edir, milli mənliyimizin dirçəlişinə təkan verir. 1981-ci ildə ədibin 100 illik yubileyinin böyük təntənə ilə keçirilməsi, ümum xalq bayramına çevrilməsi bu sənətin ölməzliyini bir daha təsdiq etdi.
