Page 753 - Vahid Rzayev
P. 753

751




                  O halı, öz göz yaddaşımla (“inkar etsəm” də), bir də, o anda, ətrafda nə qədər “göz”,
                  “qulaq”- var idisə, onlar da, işə salınacaq, daha.
                  Hər bir “an”, ətrafda olanların da, göz yaddaşında, o an, nəyi, necə görə biliblərsə, o
                  hal  da,  onların  göz  yaddaşında,  qulaq  yaddaşında,  olanlar  da,  yaddaş  kimi,
                  qaldıqlarından, onlar da, yaddaşlardır!

                  Son “nəfəsdə”, Yer həyatı ilə vida anında, onun ətrafında, ailə üzvləri və ya başqa
                  insanlar olmuş olsa, o, ölən insanın “vida”-yaddaşında, onlar, ətrafındakılar, yaddaş
                  olaraq, göz, qulaq yaddaşına, həkk olunar, qalar!
                  Hər  bir  insan,  bu  Yer  həyatı  ilə  vidalaşma  anında,  bir  Can  Aparanı  görər,  bir  də
                  dönüb, öz canından ayrılarkən, dönüb, öz canına, vücuduna, son dəfə, bir də baxar,
                  özünü görər, öz cismindən, onda uzaqlaşar, Kainatlara yüksələr!

                  Hər  bir  canlının,  ətrafda  olan  rənglərin,  səslərin,  istinin,  soyuğun  da,  yaddaş
                  daşıyıcıları hərəkətə gəlir!

                  Bütün hallardan, “heç kimin xəbəri olmaz desəm belə”, söz də, kəlmə də, düşüncə də,
                  əl yaddaşımız da, səs yaddaşımız da, onlar, baş-beyin yaddaşımızda, saxlanılıblar!
                  Xeyirhaqlığım, bədliyim, paxıllığım, ziyankarlığım, bütün hallarım, öz yadımda, öz
                  yaddaşımda, saxlanılırlar!

                  24.09.2017
                  ***

                  Xaldır, Xalçadır, o, bir Kitabədir...
                  Ümumiyyətcə Xalça sənəti, peşəsi, çox-çox qədim, Yer üzündə ilkin, “təsviri sənət”,
                  məktəbinin, əvvəli və bir, növüdür!

                  Çünki, çox əminliklə demək olar ki, bu ilk “təsviri sənət”, üslubu, məktəbi, Azərlərə -
                  Azərbaycana aiddir və Azərbaycana, məxsusdur!
                  Çox, sadə bir məntiqə əsaslanaraq, demək mümkündür ki, tək “xalça”, söz birləşməsi,
                  sözü, “xal”, “xal - xal”, tək - tək, İlmə -ilmə ilə, yan - yana vurulan, yenə də, “xal” -
                  cıqlar, “xal” -çalarları, rəngli “xallar”, vurmaqla, nəticədə, bəzək tərtibatında olub, öz
                  gözəlliyini, tamamlayır!

                  Amma,  çox  sonralar,  həmin  “xalça”,  növü,  Palaz,  Kilim,  Qobalen  və  s.  adlıqlarda,
                  tərtibatlar  verilsə  də,  yan  -  yana,  İlmə  vurmqla,  xal-xal,  ilmələri  biri-biri  ilə,
                  tamamlama üslubundan, kənara çıxmaq mümkün olmayıb!
                  Bu, təsviri sənət üslubu, tədricən ətraf ərazilərə də, yayılıb gedib.

                  Bu, təsviri sənət üslubunu, niyə tək-tək, ilmələrlə yerinə yetirilməsi ilə, o insanlar, bu
                  üsulla, nəyə nail olmaq istəmişdilər?

                  Maraqlı və araşdırılmalı olan məqam, buradan başlayır!
   748   749   750   751   752   753   754   755   756   757   758