Page 494 - Vahid Rzayev
P. 494

492




                  Bir  neçə,  misala  baxaq:  maşınların,  avtomobillərin,  öz,  xüsusi  çəkilərinin  olmasına
                  baxmayaraq, onlar sür'ətlə, hərəkətdə olarkən, elə təəssürat yaranır ki, həmin maşının
                  “çəkisi”, yoxdur.
                  Qayıq, gəminin, öz kütlə çəkisinin olmağına baxmayaraq, onların hərəkət, sür'əti və
                  dinamikalarına  baxdıqda,  elə  təəssürat  yaranır  ki,  həmin  qayıq,  gəminin,  “çəkisi”,
                  yoxdur, su hövzələrində sərbəst, hərəkətdədirlər.

                  Uçuş  zolağına,  yenən  təyyarə,  uçuş  zolağından  ayrılan  təyyarə,  öz  kütlə  çəkisinin,
                  olmağına  baxmayaraq,  onlar  da,  o,  zolağa,  sərbəst  yenib,  o,  zolaqdan  da,  sərbəst
                  ayrılırlar.
                  Kosmik gəmilərin, öz xüsusi, kütlə çəkilərinin olmağına baxmayaraq, Yer səthindən,
                  sərbəst ayrılırlar.
                  Deməli, sərbəst düşmə varsa, sərbəst, ayrılma da, mövcuddur.

                  Qaldırılan, daşınan bütün yüklər, qaldırıldıqdan sonra, sanki “çəkilərinin”, olmaması
                  təəssüratları, yarana bilir, amma, baxmayaraq ki, onlar, büyük çəkiyə, malikdirlər.

                  Sərbəst düşmə, sərbəst ayrılmalar, sərbəst, sür'ətlər, vardır.
                  Çünki, Kainatda olan, bütün Küllü  -  kütlələrin,  Planetlərin  kütlələri,  birgə  hərəkət
                  sür'ətinə, ümumi Kainat sür'ətinə, rabe olduğundan, onlar bir - birini, cəzb etməzlər.

                  Bütün, küllü  -  kütlələr,  onlar,  sərbəst  düşmə,  sərbəst  ayrılma,  ümumi  olan,  sərbəst
                  hərəkət qanununa, tabedirlər.
                  22.02.2017


                  ***

                  Bir həyat, bir də, “ölüm”...

                  Yer üzündə, bütün bəşəriyyət, İşıq payı, daşıyıcılarıdırlar.
                  Yer üzündə, buna, “Ruh”, deyirlər.

                  İnsanın “ölüm”, məqamında, ondan həmin “İşıq payı”, (Ruhi İşıq), Sərbəst Ayrılır.
                  İnsana ayrılmış həmin, o, İşıq, “payının” qarşısında, (ruhi İşıq), heç bir maniyələr, heç
                  bir  çəpərlər,  heç  bir  səddlər,  heç  bir  keçilməz  sərhədlər,  müxtəlif  qəfəslər,
                  quraşdırmaq gücündə, deyildirlər ki, həmin o İşıq payı, o, insanı, tərk edə bilməsin,
                  həmişə onun özü ilə qalsın, onun öz ixtiyarında olsun.

                  Onun, öz ixtiyarında ola bilsin, o, İnsanın, özünə də, tabe, olsun.

                  Bu,  “ixtiyarlılıq”,  insanın  özünə  tabeçiliklə,  onun  özü,  uzun  müddət,  Yer  üzündə,
                  canlı olaraq, yaşasın və qalsın, həmişə, Yer üzündə, var olsun.
                  Belə bir istək olmuş - olsa idi də, onun, insanın, canlının, əbədi olaraq, bu Yer üzündə
                  var olması isə, mümkünü olmayan - mümkünsüzdür.
   489   490   491   492   493   494   495   496   497   498   499