Page 160 - Vahid Rzayev
P. 160
158
Bu, Dedal, İkar, Yunan mifi, ancaq Günəşə və Günəş İşığına, e'tinasızlıq, qorxu,
vahimə, inamsızlıq, yaratmaqdan, başqa, bir şeyə xidmət etməyib.
Günəş işığı və şüası, onu, o, Günəşi əhatə edən, bütün varlıqlara, öz İşıq payından,
İşıq saçar, işıq, isti, bəxş edər!
Günəş İşığı və istisi, nə tükənər, nə qurtarar, nə də ki, bizə, öz ətrafına, sərf etdiyi, öz
İşıq, isti payının, əvəzini, istər!
Bütün varlıqlar da, Günəş ətrafında, o, Günəş İşığına və İstisinə, həmişə möhtac
olaraq, qalar!
Qəribədir ki, Yunan mifinə görə, Dedal, oğlu İkarı, Krit adasından, çıxarıb qaçırmaq
üçün, ona şamdan, mumdan, (?!), qanad düzəldir!
Oğlu İkarı, Günəşə tərəf uçurdur, amma Günəş istisindən, onu qanadları əriyib, İkar
yenidən, Krit adasına, düşür.
Qəribədir ki, əgər o Dedal, oğlu İkarı, Krit adasından qaçmasını istəyirdisə, onu niyə,
Günəşə rərəf uçurdurdu?! (Əgər uçubsa da, onda ona düzəldilən qanadlar, niyə
şamdan, mumdan, olmalı imiş?).
Onu, o İkarı, uçurtmağa başqa tərəf, başqa səmt, başqa istiqamət və nəhayət, başqa
bərk material, yox imiş?
Niyə Dedal, dərk edə bilməyib ki, şamdan, mumdan, qanad düzəltmək, mə'nasız və
yararsızdır?
İkar, Günəşə yaxınlaşdıqca ona, şamdan düzəldilən qanadlar, istidən, ərimiş o da,
həmin Krit adasına qayıtmışdır!
Qəribədir, o hündürlükdən, (olan, sərbəst düşmə), “daş”-kimi, o İkar, Yerə düşür,
amma, ona nə olur, onun sonrakı aqibəti nə ilə yekunlaşır o, na'məlum qalır!
“İkar qanadı” mifi, insanları, Günəşdən, o, İşıqdan, insanların, inamını məhf etməyə,
onlarda, İşığa olan inamı, məhf etmək üçün, düşünülmüş nağıldan başqa bir şey
deyilmiş!
Günəş, “O”- İşığın, gözlə görünə bilən, təzahür halıdır!
“O”, heç vaxt, yaratdıqlarından, Günəşdən də, bizdən də, küllü Kütlələrdən və
cisimlərdən də, onlara Ayırdığı İşıq payını, bir də, geriyə alıb, Özü Bəxş etdiyi İşığın
əvəzini, istəmir, “Öz” İşıq qədərini, belə, bir üsulla, Nizamlamır!
“O”- nun, ayırdığı, Paya, Səxavətə, bir bax!
Biz “O İşıqdan”, bir Zərrədə yaranmış, İşıq payıyıq, ondan, paylıyıq!
Zərrə isə, O İşıqdan paylı, yaradıcılığa sərf edilən, yenə də, İşıq payıdır!
Amma, Zərrə, O İşığın “Özü”- Qədərində, ola bilmir!
Bütün yaranmışlar “O”- ndan, “O”-nun, İşıq payından və istisindən, asılıdır!
