Page 607 - Vahid Rzayev

605

Acı, Acıdır!
Nə qədər, Acıdır?

Şirin, Şirindir!
Nə qədər, Şurindir?

Kədər, Kədərdir!

Nə qədər, Kədərdir?
Məhəbbət, Məhəbbətdir!

Nə qədər, Məhəbbətdir!
Sevgi, Sevgidir!

Nə qədər, Sevgidir?
İstək, İstəkdir!

Nə qədər, İstəkdir!

Arzu, Arzudur!
Nə qədər, Arzudur? və s. və i.

Bunlar, Duyğudur, Hissdir, onun ölçü vahidi yox, məsafəsi yox, miqdarı yox, qədəri
yox, çəkisi yox, kütləsi yox!
O Hissləri, təyinlənmiş, ölçülmüş, bilinmiş, məsafələndirilmiş bir, ifadəsi də, yox!

Ona görə də, Hisslərin, Milliyəti yox, Ərazisi yox!
O, hammımızındır, amma konkret, Sözlə, heca ilə, İfadəsi yox!

Nəyi, nə qədər istərsənsə, o, bizim Hiss etmək, Duymaq qədərimizdir!

Onları - miqdarlara, ölçülərə, Sığdıra bilmərsən!
Bütün Hisslərdən, bütün Duyğulardan doya bilmiriksə, onun miqdarı, ölçüsü, sözlə,
ifadəsi də, yox!

Ümumiyyətcə isə, bütün bəşəriyyət, hər hansı bir halı eşitdikdə, o, Duyğunu, o, Hissi
öz yadında, yaddaşında olan halla anilikdə müqayisə edir!
Onun eşitdiyi: Şirin, acı, sevinc, kədər, həzz, zövq, təəssüf, ağrı, bəd xəbər, şad xəbər
və s. o fərdin öz yaddaşında olan halla müqayisə edə bilir.

Amma onun miqdar, ölçü, çəki, dad, miqdarlar “qədərlərinə” isə, bölə bilmir!
Çünki, Hiss, Duyğunun hissi, “Fərdi Olduğundan”, o, ancaq öz yaddaşda olan halla,
anilikdə müqayisə Edir!

24.07.2017
***