Page 48 - Vahid Rzayev
P. 48

46




                  Təndir üçün,  yoğurulan palçığa,  mütləq  (nisbət  hesabı  ilə),  Duz dağından  gətirilən,
                  Duz miqdarı, əlavə edilirdi!
                  Duz, imumi halda, Temperatur hədlərini, bərabər böldüyündən, təndir üçün hazırlanan
                  Gil  palçığı,  Təndir  daxilində,  Temperatur  həddinin,  bərabər  bölünməsi,  mə'nasını,
                  daşıyırdl!
                  Təndirdə, (dairəvi) yapılacaq Lavaş, səhər vaxtı başlanılardı!

                  Lavaş yapılma vaxtı, Günəş - Şərqlə, Cənub, nöqtəsi arasında, tən bölən nöqtəsində,
                  (indiki saat vaxtı ilə, saat 11-də, Günəşin, dayandığı yer), başlanılardı.
                  Təndirə, lavaş yapan, xanımın üzü, Günəşə doğru, Günəş səmtinə tərəf, olardı!

                  Əgər lavaş yapma vaxtı, müddəti, (Xəmir kütləsindən asılı olaraq), uzansa idi, artsa
                  idi, Günəş Zenit nöqtəsinə, çatanda, lavaş yapan xanım, təndir dairəsi ətrafında yerini
                  dəyişub, üzünü, Zenit nöqtəsi, Günəş səmtinə tərəf, tutardı!

                  Mə'na, o, idi ki, şərti olaraq, Təndir dairəsi ilə, Günəş dairəsi, həmin ərəfədə, onların
                  ikisi, arasında İşıq, İsti gücü, tən “bölən”, olsun!
                  Çörək, müqəddəs sayılırdı ona görə ki, İşıq və İsti ilə, hasilə gələr!

                  Bir,  mə'nası  da,  o  idi  ki,  onun  tərkibində  istufadə  edilən,  Duz  miqdarı,  İstiliyin,
                  temperatur həddinin, bərabər, sabitliyini, böləndir!
                  Çünki, Çörək, heç vaxt, temperatur daşıma həddini, sabitliyini dəyişməz!

                  Yə'ni  ki,  Qış  mövsümündə,  Qış  vaxtı,  onunla  qidalananda,  bədən,  vicud,  soyumaz,
                  üşüməz!
                  Yay vaxtı, Yay ərəfəsində isə, vicudda istilik həddini, artırmaz!

                  O, Sabit olar, o, bərabərliyi, təndir kimi, bərabərliyə bölər!

                  06.07.2015
                  ***
                  Əbədi həyat, “ölümsüzlük”, alması!

                  Azərbaycan  Ərazisində  yaşayan,  çox  Qədim  dövrün  insanları,  oturaq  həyatları  ilə,
                  onları əhatə edən Aləmə, bir bağlılıqda, bir qayğı ilə, təşəkkürlə yanaşırdılar!

                  Bunlara isə, səbəblər var idi!
                  Ağac, kollardan, meyvə ağaclarından dərilən, meyvələrin də, çox mühüm bir hadisə
                  kimi, hesab olunurdu!

                  Səhər-səhər meyvə yığmaq, o, ağaca, Sübh Günəşinin, düşdüyü səmtdən (ağacın Şərq
                  səmtindən)  dərilən  meyvələr,  əsasən,  “vücudun  sağlam  olması”,  anlamı  daşıyırdı.
                  Günəşin  Günorta,  Zenitdə  olan  vaxtı,  o,  ərəfədə,  (günorta  vaxtı),  dərilən  istifaqə
                  olunan  meyvə,  “Bilmək,  bilgilərə  qovuşmaq”,  (elm),  anlamı  daşıyırdı!
                  Qürub  vaxtı,  Günəşin  qürub  ərəfəsində,  ağacın,  Qərb  səmtindən,  dərilən  meyvələr,
   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53