Page 466 - Vahid Rzayev
P. 466

464




                  Hər an yeni, hər an, cavandır.
                  Kainatın Sahibi Mütləqi, Tanrı, Yaradan, Allah, nə Qocalır, nə də ki, Yaşlaşır.

                  Milyon  illər  bundan  əvvəl,  olmuş  varlıqlaqlar  “O”-  nu,  necə  bilirdirləsə,  biz  indi
                  gəlmişik,  yer  üzünə,  “O”-  nu,  yenə  də,  olduğu  kimi  bilib,  olduğu  kimi  də,  qəbul
                  edirik.
                  Həmişə Cavan.
                  Həmişə aləmləri, cavanlaşdırdığı, səbəbindən, həmişə “O”- nu da, olduğu kimi, dərk
                  edirik.
                  İnsan, canlı varlığın, zahiri görkəminə görə, yaşlışıb, deyirik.

                  Yə'ni,  hərəkət  dinamikasına,  yerişinə,  zahiri  görkəminə  görə,  fəqərə  sütununun,
                  balaca deformasiyasına görə, onun əl - üz, qırışlarına görə, yaşlıdır deyirik.

                  Amma ki, 80 - 90 yaşında olan İnsan, özünü həmişə, cavan bilir, cavan, sanır.
                  Zahiri görkəminin, necə olduğuna baxmayaraq, o, özü o, vəziyyəydə, görmək istəmir.

                  Daxili  aləminin,  daxili  üzvlərinin,  dərin  yaddaşına  görə,  hər  an  yeniləşməsi
                  səbəbindən, özünü həmişə, cavan bilir.
                  İnsanın, canlı varlığın, üz cizgilərinin gözəlliyini tamamlayan, onun gözləridir.

                  Gözlər,  heç  vaxt  qocalmır,  qırışmır,  hərəkət  dinamikası,  ləngləşmir,  yorulmur,
                  deformasiyalara, uğramır.
                  Çünki,  gözlər  ətrafda  gördüklərinin,  ancaq  yeniləşən  halını,  aləmin,  aləmlərin,
                  gözəlliklərini, görür.

                  Bu səbəbdən, Gəgözlər nə qocalır, nə də ki, lənğləşir.

                  Hər an, yeniləşir.
                  Əşyalar, köhnələ bilir, zahiri görkəmi dəyişə bilir, amma ki, yaşlaşıb, əldən düşmür.

                  Bütün  varlıqların,  kütlələrin,  cisimlərin,  zahiri  görkəmi  dəyişilə  bilir,  öz  varlığı,
                  dəyişmir, sabit qalır.
                  Çünki, bütün varlıqlar, kainatın özü belə, İşıqdan yaranıb, hər bir varlıq, İşıq, zərrə,
                  daşıyıcısıdır.
                  İşıq - Zərrə payı isə, heç vaxt, dəyişmir.

                  Olduğu - olduğu kimi qalır.
                  Bu aəbəbdən, bütün varlıqlar, İşıq Sahibinə, bağlıdırlar.

                  Zərrə - İşıq payı, heç vaxt, qocalmır, görkəmini, heç vaxt, dəyişmir.

                  İnsan, canlı varlıq, İşıqdan, Zərrə payı daşıdığından, özünü həmişə cavan, həmişə yeni
                  bir varlıq, bilir.
   461   462   463   464   465   466   467   468   469   470   471