Page 928 - Vahid Rzayev
P. 928
926
İnsanın “ölüm”, məqamında, ondan həmin “İşıq payı”, (Ruhi İşıq), Sərbəst Ayrılır.
İnsana ayrılmış həmin, o, İşıq, “payını” qarşısında, (ruhi İşıq), heç bir maniyələr, heç
bir çəpərlər, heç bir səddlər, heç bir keçilməz sərhəddlər, müxtəlif qəfəslər,
quraşdırmaq gücündə, deyildirlər ki, həmin o İşıq payı, o, İnsanı, tərk edə bilməsin,
həmişə onun özü ilə qalsın, onun öz ixtiyarında olsun.
Onun, öz İxtiyarında ola bilsin, o, İnsanın, özünə də, tabe, olsun.
Bu, “ixtiyarlılıq”, insanın özünə tabeçiliklə, onun özü, uzun müddət, Yer üzündə,
canlı olaraq, yaşasın və qalsın, həmişə, Yer üzündə, var olsun.
Belə bir istək olmuş - olsa idi də, onun, insanın, canlının, əbədi olaraq, bu Yer üzündə
var olması isə, mümkünü olmayan - mümkünsüzdür.
O, İşıq payı, bizə necə sərbəst bəxş edilmişdisə, elə bir sərbəstliklə də, o, bizi, tərk edə
bilir.
Hər iki halda, bir bu Yer aləminə, İşıq payı ilə gələrkən, bir də, bu Yer aləmindən
ayrılarkən, o, İşıq payımızın, ardıncan, dayanmadan, sərbəst olaraq, o biri aləmə,
gedərik, yerimizi, dəyişərik.
Çünki, o, İşıqdan, bizə Ayrılan, o, İşıq payımızdan, heç vaxt, qopa bilmərik.
Əgər, bir gəlişdirsə, bir də, qayıdış da var.
İşıqdan, İşıq payı ilə gələn insan, o, İşığa, İşıq payı ilə də, əbədiyyətə qayıdar.
Bu sadə səbəbdən, “ölüm”, yoxdur.
Ölmək olmur!
Çünki, İşığın özü ölmür, o, İşıq “ölümsüzdür”.
Həyat bizə, biz isə, həyata bəxş olunanlarıq.
22.02.2018
***
Gözəllik...
Dediyin, hər gözəllik, hələ o, gözəllik deyil.
Dediyin, o gözəllik, baxar kimin gözündə, o, hansı gözəllikdə, görünür.
22.02.2018
***
Səslər, rənglər, sözlər, fikirlər...
Bir qəribədir, bir də, qəribə deyil, bu aləm.
Qəribədir ki, bilməyəndə.
