Page 849 - Vahid Rzayev

847

Nəsrəddin Tusi, həmin elmdən, xəbərdar olduğundan, astronomiya, riyaziyyat,
nücum, həndəsə elmlərinə istinad edərək, bu kimi elmlərdən, bəhrələnibdir.
Yer üzünə, bütün Peyğəmbərlər və Rəsullar ancaq, bu xətt arasına, bir zolaq arasına,
Şərqlə - Qərb arasına, Şərqdən, 19° - İşıq zolağı arasına, göndərilirlər, gəlirlər.

Bu müqəddəs, İşıq xətti arasını, o qədim insanlar, çox dəqiq, bilirdilər.
Həmin, Günəş şua qanunu, mövcud olan piramidaların zirvə nöqtələrini, dəqiq
kəsməklə, Naxçıvandan Ağrı Dağını, Gəmi Qayanı, Yeddi Kimsənələri, Haça Dağı,
(İlanlı Dağı), bir xətdən keçməklə, Ağrı Dağından sonra, Kars əyalətindən keçməklə,
Qərb istiqamətdə, çox yüksəklikdən Yer səthində, çox böyük sahəni əhatə edən,
görünən, yarım dairə, yarım qövs İşarə formasında, sönür.

Sanki həmin İşıq şüa sərhədliliyi, burada dayanır, (sanki o, İşarə, simvol formasını,
kimlərsə, bilə - bilə, İşarə ediblər. Sanki, o, İşıq həddinin, sonluğudur sərhəddini,
cızıplar, İşarə kimi qoyublar. Çox maraqlı, görüntüdür).

Bu deyilən, “yarım qövs”, “yarım dairə”, formasını, Kosmik gəmi içərisindən,
müxtəlif Kosmonavtlar, dəfələrlə müşayət etsələr də, foto şəkilləri çəkilsə də, bu hala,
bu formaya, bir o qədər də, əhəmiyyət verməyiblər.
Bu əraziyə, Azərbaycan, Zər - Azərlərə, Naxçıvana və onun ətrafında olan ərazilərin
müqəddəs ərazi olduğunu bilən kəslər, min illərlə, ərazini müxtəlif, başqa adlarla,
dəyişməyə çalışaraq, bu ərazilərə, hərbi yürüşlərlə, bəhanələrlə, sahib olmağa,
çalışıblar.
Heç də, təsadüfü deyil ki, çox - çox qədim dövrün insanları, Azərbaycan ərazisini,
elm, İşıq ərazisi kimi, tanıyırdılar.

Minilliklərin müxtəlif hərbi yürüşləri, müxtəlif İstilalar, islahatlar, Günəş İçıq şüa
qanununun, mahiyyətini, tədricən unutdurmağa, çalışıblar.
İnsanlar, Günəşin, çıxan səmtinə, Şərqə üz tutub, bütün arzu, istəklərini, həsrətlərini,
xəstəliklərinin qurtarmasını, bütün elmlərdən, xəbərdar olmaq üçün, o, səmtə, Şərqə,
üz tutardılar, dualar, edərdilər.

Maraqlı bir cəhət də, onda idi ki, Azərbaycanda, Azərlər, bu dünyadan köçən insanın,
məzar, dəfn şərtlərinə, çox diqqətlə yanaşardılar.

Məzar və məzarlıqların şərti, dəqiq icra edilirdi.
Məzar şərtlərini, pozmaq olmazdı.

Bu, şərt - qanun, çox sonralar, bütün Yer üzünə, yayıldı.
O, səbəbdən ki, dəfn olunan insan, İşığa, İşıq səmtinə, Gün çıxan səmtə, o tərəfə
olmaqla, “İşığa qovuşsun, öz İşığına qovuşsun”, anlamı ilə, dəfn olunardı.

Bütün, məzarlar və məzar üstü, baş daşlarının (üzərindəki Epitafiya), səmti, Gün
çıxana, o, səmtə, Şərq istiqamətinə, Ağ İşıq, səmtinə tərəf, İstiqamətlənərdi.