Page 767 - Vahid Rzayev

765

***
Dirilmək, ölmək...

Qəribədir bu hallar.
İnsan ümid edir ki, o biri Aləmdə ona mükafat, müjdə verəcəklər.

Bu doğrudur.

Amma ki, bir doğru da, vardır!
Mən, biz, bu Yer Aləmində, nə, nələr etdim ki, o biri Aləmdə mükafata, müjdəyə,
ümid edim?

Bütün canlı Aləm, Yer üzünə, bir vasitə ilə gəlir.
Bu Yer üzündən isə, bir vasitə ilə qayıdır.

Bu, Yer aləminə gəlişə vasitə, Anadır.
Bu, Yer Aləmindən ayrılıb, getməyə vasitə isə, Əzrail, Can aparandır.

Gəliş də, qayıdış da, bir vasitə ilə, vasitədədir!

Dirilmək ölməkdirsə - Ölmək də, dirilməkdir!
Bu Yer üzünə gəlişin özü, elə bu Yer aləmində hansısa mərhələdə, ayrılmaya
bənzəyir.
Yer aləminə niyə gəlmişdik, nələr etdik, nə qurduq-quraşdırdıq ki?

Bir də, Yer Aləmində nəyi, nələri, dağıdıb, viranə qoyduq?
Sual budur!

Qayıdış da, sual da, cavabı da, elə buradan başlayır.
Heç ümid etməyık ki, o Aləm, xilas aləmidir.

Bu Aləmdə nə etdisə Bəşəriyyət, o Aləm etdiyi işlər üçün mükafatı onun etdiklərinin,
mislindən verilər.

Bu, Aləmə niyə gəldiyimizi bilməsək, o Aləmdən nə ümid edərik?
Elə hesab edək ki, elə orada, elə o, Aləmdə ölmüşdük, burada, bu Aləmdə isə,
dirildik!
Dirildiyimiz bu aləmdə, bu aləmə nə etdik ki, o biri Aləmə, nə ümid, edərik ki?

04.10.2017
***

Səmavi kitab mətnlərində, “Ol, dedi” - keçir...
“Ol” - olmaqdayıq!

Ölə - ölməkdəyik!
“O” - na, dönüb qayıtmalıyıq!