Page 482 - Vahid Rzayev

480

Körpə uşaq, dünyaya doğulan andan, səs çıxarır, səs salır.
O, “səslə”, öz anatomik - fizioloji halını, bəyanlaşdırır.

Biz belə düşünürük ki, “altı yaşdır ağlayır, acıbdır ağlayır”.
Amma ki, həqiqətən də, bu belədir.

Altı yaşsa, onun sabit, bədən temperaturu, dəyişilir, onda ağlayır, səs salır.

Onun, mə'də daxilində, acı-turş miqdarı, artırsa (dərin yaddaşından), onları
nizamlamaq üçün, bir miqdar, “şirinin qədəri” ilə, o, dadları, nizamlamağa çalışır.
Bütün canlıların, acdığı mərhələdə, sanki bütün bədən daxilinin, nizamı pozulir.

Bu hal, lap Kainata bənzəyir.
İşıq varlığı ilə, Qara varlığın, üz - üzə, dayanmasına bənzəyir.

İşıq Varlığı, Yaradıcı nizamlayıcı, Qara Varlıq, pozucu, karıxdırıcı, İşıq nizamının,
pozulmasına çalışan.
Qaranlıqda, gecələr, müxtəlif ağrılar, əziyyətlər, müxtəlif darıxmaqlar, başlayır.

Gündüz İşığında isə, ağrılar, əziyyətlər, azalır.

Onda, İşıq Varlığı, öz, İşıq payı qədərini, artırır.
İşıq qədərinin özü, sanki, “şirin”, qədərinin, nizamlayıcısıdır.

Mə'dələr daxilində, “acı”, ilə, “turş”, miqdarı artdıqda, onlar, şirinlə, şor miqdarını,
azaldırlar.
Bu, sadə səbəbdən, o, acı ilə, turş miqdarını, nizamlamaq üçün “acırıq”.
Müxtəlif qida çeşidləri ilə, o, qidalar tərkibində olan, şirinlə, şor miqdarı, mə'də
daxilində, dörd dadı, bərabərləşdirib, nizama gətirdikdə, daha yemək istəmirik,
qidalanmaq istəmirik, dayanırıq.

Çox vaxt da, İnsan deyir ki, “gözlərimə İşıq gəldi”.
Görəsən, o, nə İşıq idi ki, gəldi?

Həmin o, “İşıq”, dediyi, elə həmin yaradıcı, nizamlayıcı, varlıqları şirinlə, bir birliyə,
gətiriləni, deyirlər.

Azərbaycan xalq mahnısında, “yar şirin olar, şirin”, deyilir.
O, halda, insan, duyğusunun, yaddaşının, şirini ilə, ikisi arasında, o, yarla bərabər
olmalı - olan, şirin nizam qədərini, ifadə edir.

Görəsən, bu yarda olan, o, nə şirindir ki, o, yarını, onu özünə, şirin bilir?
Axı, necə olur ki, Vətən şirin, bala şirin, yar şirin, həyat şirin, axı hardan gəlir bu,
şirin?
Axı, niyə şirin?