Page 273 - Vahid Rzayev

271

Əgər Kainatda, vaxt-zaman, hökm sürürsə, deməli Tanrı, Yaradan, Allahı çağırışımız
da, “O” na olan, xitabımız da, məcburi olaraq, vaxta - zamana sığmalı, olacaqdır.
Əgər, bu gün, bu an, indiki anda, Tanrını, Yaradanı, Allahı çağırmış olsaq ki, “ay
Allah kömək elə, ay Allah, çox Şükür” - onda bu, çağırışımız “O” na, yüz min ildən
sonra, gedib, çatacaqsa, onda, “O”- nu, niyə çağırıb, niyə “O”- nu, narahat,
etməliymişəm ki?

Çağırışım, əgər yüz min ildən sonra, ya eşidilər ya da ki, eşidilməz, arasında, (çünki,
heç 150 - yüz il, yaşamaq mümkünsüz olduğu halda), qalacaqdırsa, daha, “O”- nu,
çağırışımın nə əhəmiyyəti, qalardı ki?
Hər çağırışımız, hər nidamız, hər istəyimiz, hər düşüncəmiz, hər gileyimiz, hər
narahatçılığımız, hər həsrətimiz, bir anda, “O”- na çatar, “O”- na, bəyan Olar.

“O”, və bütün Kainat, vaxtsız - zamansızlıqda olduğundan, hər çağırışımız, vaxtsız -
zamansızlıqdan, “O”- na, yetər.

Bu, çox sadə səbəbdən, bu qənaətə, gəlmək olur ki, hər nə baş verirsə, vaxtsız -
zamansızlıqda, bir anda, baş verir.
Ölüm, bir anda, baş verir.

Daş, bir anda, yüksəklikdən sərbəst olaraq, aşağıya düşür.
Sevinc - bir anda, baş verir.

Şad xəbər - bir anda, baş verir.
Sür'ət və dayanma - bir anda, baş verir.

Sevgi, məhəbbət - bir anda.

Nifrət - lə'nət, bir anda.
İnam - şübhə də, bir anda.

Həqiqət - yalan da, bir anda...
Çünki, bunların hamısı bir anda olur.

Vaxtsız - Zamansızlıqdadır, elə, anın özü də.
Kainatın, Sahibi Mütləqi, “O”, İşıqda olan, o, İşıq Sahibi, “vaxta - zamana”, sığmaz.

Əbədiyyət, vaxta - zamana, sığmaz.

Hansı, “vaxtdan -zamandan”, Yer üzünə gəldik?
Bilmirik!
Hansı, “vaxta - zamanda”, Yer üzündən, əbədiyyətə qayıdacağıq?

Onu da, Bilmirik!
Çünki, vaxtsız - zamansızlıqdan, gəlmişik ki, vaxtlara - zamana, sığmarıq.