Page 206 - Vahid Rzayev
P. 206

204




                  Ev  inşaasının  başlanğıcında,  elə  bir  usta  möhrəçi,  çağırardılar  ki,  onun  özü,  xoş
                  niyyətli, xoş düşüncəli olsun ki, tikiləcək o evdə, həmişə xoş davranış, ailə üzvləri
                  arasında, bir - biri ilə, mehriban, davransınlar.
                  Günün  -  Günortasında,  Keçilər,  İnşa  ediləcək  ev  sahəsinin  ərazisinə  buraxılardı,
                  (sonralar,  həyət  sahəsi),  o,  Keçilər,  harada  şən,  rahat,  bir  yerdə  dayanmayıb,
                  hərəkətlənirdilərsə,  o  sahəni  əkin,  bostan  -  tərəvəz,  bağ  -  baxça  üçün  nəzərdə
                  tutardılar.
                  Mə'na  o  idi  ki,  torpağın  o  sahəsi,  daha  rahat,  işığın  oynaq,  ardıcıllıqların  qurula
                  biləcək, sahə kimi, bilərdilər.

                  O sahəni, köməkçi sahə kimi, nəzərə alardılar.
                  Bu  münvalla,  inşa  edilən  evlərdə,  həyətlərdə,  ailələrdə,  əkib  -  becərdiyinin  bir
                  rahatçılıqları, davranışları əsas bilirdilər.

                  Əhali artdıqca, evlərin, yaşayış sahələrinin artımı da, artır çoxalırdı.

                  Yaşayış sahələri artdıqca, yollar əsas bir göstəriciyə çevrilirdi.
                  Belə ki, yolun - yolların da, öz əsas mə'naları vardı.

                  Əsas, aparıcı, başlanğıc, baş yol, xüsusi şərtlə, salınırdı, düzəldilirdi.
                  Baş yol da, İşıq yolu kimi, qəbul edilirdi!

                  Baş yolun, başlanğıc istiqaməti, Sərq səmti, göstərməklə, Qərb səmtə tərəf, bir xətt
                  kimi uzanırdı.
                  Şərq səmti, Günəşin çıxma səmtini, Qərb səmt, Günəşin qürubunu, bildirirdi.

                  Bütün köməkçi yollar, küçələr həmin baş yola, “İşıq” - yoluna birləşirdi.

                  Çox - çox sonralar, şəhər salmada ilkin olan şərtlərə əsasən, baş meydan, həmin o baş
                  meydana, bütün köməkçi yollar, küçələr, birləşirdi.
                  Həmin, baş meydan, ya Oval (ellips), və ya dairəvi (Günəş simvolu), tipli salınırdı.
                  Baş meydanın mərkəzində, daşdan sütun inşa etməklə, (Obelisk), və Sütun mərkəz,
                  onun kənarında isə, dairəvi sahə saxlamaqla, günün müddətini, indiki anlayışla desək,
                  “günün saatını”, tə'yin etmək üçün, salınardı.

                  O,  baş  meydanı  isə,  dəqiq  dörd  yerə  bölməklə,  dörd  əsas  aparıcı  yolları  da,  baş
                  meydana birləşdirməklə, dörd cəhəti: Şərq, Qərb, Cənub, Şimalı bildirirdilər.
                  Məhəlli, məhəllə, səmt, tərəfi aydınlaşdırırdı.

                  Baş meydan, baş yol, bir-birliyə yığışma funksiyası da, daşıyırdı.
                  İşıq şərtləri pozulmasın deyə, İşıq şərtlərini, qoruyurdular.

                  O, şəhər və o, insanlar, şad, mehriban bir, ömür sürürdülər.

                  Çox Qədim olan ərazimiz, Ur ərazisi kimi adlanırdı!
   201   202   203   204   205   206   207   208   209   210   211