Page 800 - Vahid Rzayev
P. 800
798
Deməli, iki aləm var!
Hər iki Aləm də, canlıların, aləmidir!
Dəniz - Okeanların suyu şorandır, torpaq isə, acıdır.
Şoranla, acı arasında olan, bitki aləmi isə, “şirindir”.
Şirin dediyimiz, daddır, o neytraldır!
Şirin bildiyimiz də, nə acı daşıyıcısıdır, nə də ki, şoran daşıyıcısıdır.
O, nə şoranlıq, nə də ki, duz, daşıyıcısıdır.
Yer səthində olan bitkilər, şirindir.
Dəniz-Okeanlarda da, Su dərinliklərində, bitən, böyüyən, bitkilər də, canlı varlıqlar
olan, balıqlar da, “şirin”, daşıyıcısıdırlar.
Hardan gəldi bu şirin, kim etdi bunları, şirin?
Mühitin özü, dövrün özü etmədi onları, şirin, bəs onda, hardan gəldi bu,
şirin?
Düzlu sudan çıxan, balıq da, şirin.
Torpaqda bitən bitkinin də, onun da, sonu, şirin.
Havada, yoxdur şirin.
Suda, yoxdur şirin.
Torpaqda, yoxdur şirin.
Yağış sularında, yoxdur şirin.
Qarda, buzda, yoxdur şirin..
Duzda, yoxdur şirin.
Ananın, südü də, şirin.
Qəribədir, bəs hardan gəlir, ortada dayanan, bu şirin?
Bütün, o, dadları, şoranları, acıları, neytrallaşdırıb, onları sonda şirinləşdirən, o, şirin,
hardan gəldi, bu, “şirin?”.
Həyat, şirin!
Ömür, şirin!
Münasibətlər, şirin!
Sevgilər, məhəbbətlər, şirin - şirin!
Arada, dayanıbdır axı, bu şirin!
Göz, nə?
Ürək, nə?
