Page 624 - Vahid Rzayev
P. 624

622




                  O, İlk İnsanın, yaşadığı, əhatəsində olduğu o, dövrü xatırladır ki, “o, dövür Qızıl kimi
                  parlaq  bir  dövrün,  Parıltısına,  biganə  qaldıq,  indi  isə,  O,  Qızıl  çağların,  O,  Qızıl
                  Dövrün, həsrətində qaldıq”, mə'nası daşıyır!
                  Bununla  yanaşı,  görkəmini  dəyişməyən,  həmişə  “cavan”  görünən,  Yer  adamının,
                  mə'də-bağırsaq sisteminin, traktının, tədricən dəyişilərək, onun, sür'ətlə, yaşlaşmasına
                  gətirib, çıxara bildi!

                  Uzun  ömürlülük  və  həmişə  “cavanlığa”  səbəb  isə,  o  anatomik  vücudlarda  Yoğun
                  bağırsaq, Tibbdə, tibbi adı, “İntestinum crassum”, təmamı ilə, olmadığından o, dövrün
                  insanları qocalmadan həmişə “cavan”, görkəmdə qalırdılar!
                  Tədricən,  bağırsaq  sistemində  “Yoğun  bağırsağın”,  inkişafı  o,  insanın,  ömür
                  müddətini,  həmişə  cavan  görkəmini,  sür'ətə  dəyişməyə,  vaxtından  əvvəl,  “Yaşlı
                  görkəminə”, gətirdi!

                  Milyon illərlə, davam edən, o, Cavan “Görkəm”, tədricən anatomik-bioloji varlığın,
                  görkəmini, dəyişməyə gətirib çıxara, bildi.

                  Bu,  vaxtından  əvvəl  “yaşlaşma”,  “qocalma”, anatomik-bioloji  dəyişilmələr,
                  Qadınlarda sür'ətlə, Kişilərdə isə, mərhələli şəkildə, dəyişikliklərə, uğraya bildi!
                  Mətləbdən, uzaqlaşmayaq!

                  Dədə, QorQud Dastanında, “Dəli Domrul”, personajı var!
                  O, Dəli Domrul, insanların rahat keçdiyi çayın üstündə, körpü quraşdırır!

                  İstədiyini  o,  körpüdən  keçməyə  buraxır,  istəmədiyinin  qarşısnı  kəsir,  körpüdən
                  keçməsinə imkan vermir!
                  Bir köç gəlir, Dəli Domrul, köçün qarşısını kəsir, yol vermir!

                  Deyir, “sabah keçərsiniz, bu gün olmaz!”.

                  Köç çayın o biri sahilində, gecələməyə məcbur, olur!
                  Gecənin yarısında, o taydan, köç içərisindən hay qopur.

                  Dəli Domrul, körpüdən keçib, köçün içərisinə gedib, soruşur ki, “bu nə haydır?”.
                  Cavab verirlər ki, “Bir, İgid ölüb”.

                  Dəli Domrul soruşur ki, “ölüm nədir, o, igid ölüb nədir, kim öldürə bilər, bu igidi, bu
                  cavanı?”
                  Cavab verirlər ki, “O, Can Aparan, Əzrail öldürdü, bu İgidi!”.
                  Domrul deyir ki, “O, nə Əzraildir ki, bu İgidi öldürə bilsin! Gəlsin, məni də, öldürsün
                  görüm! Ona, bir Əzrail göstərərəm ki, insanlardan, Uzaq Durar!”.

                  Domrul qayıdır, öz alaçığına!

                  Bir vaxt keçəndən sonra, baxır ki, gecə, budur başı üzərində, bir Varlıq dayanıb!
   619   620   621   622   623   624   625   626   627   628   629