Page 526 - Vahid Rzayev
P. 526

524




                  Yə'ni, axdığı sahədən, torpağın, kürənin, “acı”, miqdarını nizamlayaraq, torpağın şor
                  həddinə qədər, çatdırmaqla, buxar həddinə çevrilir.
                  Nəticədə,  bir  də,  yağış  halında  yer  səthinə  qayıdıb  yağdıqda  daha  suyun  Distillə
                  edilmiş,  təmizlənmiş  miqdarını,  bir  də,  yer  sərhunə  qaytarıb  verir.  Həmin  distillə
                  edilmiş su miqdarı, heç bir dad daşımır, dad daşıyıcısı deyil!

                  Axar sular, çaylar keçdiyi ərazilərdən, torpaq qatından həmin ilkin “acı kök”, yaddaş
                  daşıyıcısını  təmizləyə-təmizləyə,  axırlar.  Nəticədə  bir  yerə  toplandıqda  Dəniz,
                  Okeanlarda yığılan su miqdarı, Acı-Şordurlar!
                  Bu hal, torpaq qatında olan həmin acını təmizləyib, nizamlayıb, torpağı münbit hala
                  gətirmək funksiyasl daşıyır.

                  Baxaq bitkilərə!

                  Bitkilər xüsusi ilə, meyvə ağaclarında yetişib, dəyən meyvələrə.
                  Meyvələr ağacda o vaxt yetişir ki, ağac kökü ilə, torpaqdan topladığı acını, nizamlama
                  həddinə gətirdikdə yetişir.

                  Yetişməmiş, kal meyvə dadına baxıldıqda insan deyir ki, “acıdır hələ yetuşməyib”.
                  Onda, meyvədə olan, yığılan bu acı, dad, tam hardandır?

                  İnsan vücudu da, həmin meyvə ağacı kimi, bir funksiya daşıyıcısıdır!
                  İnsan  bədənində  olan  bütün  Vəz  sistemi,  qida  vasitəsi  ilə,  bədənə  toplanan  “acı”,
                  miqdarını yığıb özündə transformasiya edir, saxlayır.

                  Təbii ehtiyaclar vasitəsi ilə, hissə-hissə özündən kənar edir!

                  Yer üzündə bütün törənişlərin əsası, özündən ayrılan bütün növ məhlullar, acı və şor
                  nizamının nəticəsindədirlər.
                  Yan-yana  bitən,  bütün  yaşıllıqlar,  ağaclar,  çüçərtilər,  torpaq  qatında  olan  su,  nisbi
                  nəm, ayrılan buxar miqdarı, torpağın acıdan nizamlama həddidir.

                  Yan-yana  bitən  üzüm  kolu,  torpağı  özünə  görə,  o,  həddə  qədər  acıdan  nizamlayıb,
                  nəticədə özünə, şirin qədərini toplayır.
                  Acı  bibər,  İsti  ot,  “Acı”  həddini  torpaqdan  o,  həddə  qədər  nizamlayıb,  öz  acı
                  yaddaşını daşıyır!

                  Güllər-çiçəklər, torpaq qatının o, İlkin İstidən ayrılan, rəng yaddaşını daşıyır!
                  Ağacların üz qabıqları acıdır, budaq qabıqları da, acı olur!

                  Bə'zən insan-insana deyir ki, “o, acı dildir”, yə'ni ancaq acılığının miqdarını, danışığı
                  ilə biruzə verir!

                  Bıçaqla əl-ayaq ehtiyatsızııqdan yaralananda, o, yara yerini bıçağın, metalın, ağacın,
                  tikanın “acı”, olan həddini bildirir.
   521   522   523   524   525   526   527   528   529   530   531