Page 353 - Vahid Rzayev

351

Hər an, Kainatı çağırışımız, hər an, Kainatdan istədiklərimiz, Vaxta-Zamana, sığmaz
ki...
Yer üzünə gəlişimiz, Yer üzündən gedişimiz, Vaxta - Zamana, sığmazlır ki!
05.07.2016

***

Adlar, adlıqlar, mə'nalar, mahiyyətlər...

Müxtəlif Ada, Adlıqlara baxdıqda, bütün adlar-adlıqlar, mə'na və mahiyyət,
daşıyıcılarıdırlar!
Bir neçə, adlar arasında, bir tək, “Maral” adına, diqqət yetirəndə, o, adlığın mahiyyəti,
aydınlaşa, bilir!
Adların, Adlıqların, Mə'na Mahiyyətləri, olur!

Bütün, Ad daşıyıcıları, hecalara bölünür, hecalarda, hecalarla, tamamlanır!
“Maral”, Ad, mahiyyətinə baxdıqda, maraqlı təhlil çıxır ortaya.

Belə ki, ilk Yer İnsanı, Yerə yenməklə, hər gördüyünə, hərəkətlərin mahiyyətləri
mə'nalarında, bir Hecada, Ad dedi, Ad çağırdı, Ad səsləndirdi!

Sonrakı mərhələlərdə, müxtəlif Canlılara, Əşyalara, Kütlələrə, Varlıqlara, o, ilkin bir
Hecalı sözlərin, mahiyyəti əsasında, onların Kainatla bağlılıqda olduqlarına, işarə
edərək onları, adlandırıblar!
İlkdən, qadın, Ana varlığı və vücuduna, ilk körpənin dili ilə, “Ma”, (ma-ma, mə-mə),
yə'ni Törədici, Qidalandırıcı (süd), Yaşadıcı, Qayğılı varlıq kimi, “Maa”, deyilib,
adlandırıblar!
O, ilk İnsandan, gördüyü, bildiyi, Məsafələrə Bölünməyən İşığa, bir Ad, “Ra”, kimi,
“Ra”, adı ilə, səsləndiriblər!

Bu, mahiyyət mə'nasında, “Ra”, İşıq daşıyıcısı, “ilkin Olan və Onsuz olmayan”, buna
əlavə olaraq, bütün Mələk adlığında da, “Ra”, işlənilir!
Necə ki, “Əz - Ra - il, Cəb -Ra - il” və s.

Bə'zi adlıqlara, diqqətlə baxdıqda, əgər, “Maral” adını hecalara bölsək, “Ma” -
törədici (amma, Yaradıcı yox!), həlim, mehriban, qidalandırıcı, qayğılı, mə'na
mahiyyəti daşımaqla, “Ra” isə, İşıq olub, İşıqdan Törəmə, anlamı verər ki, “Maral”
adı, Törədici, İşıqlı, anlayışı verər.
Sonluqda səslənən, eşidilən “l” fonemi, O, Mənsubiyyəti bildirməklə, “sənindir,
səninlədir, sənlədir”, anlam daşıyıcısı ola bilər!

Beləliklə də, Azərbaycanda, Gəmi Qaya,(Naxçıvanda), Qobustan, daş üstü, qaya üstü,
təsvirlərdə, Piktoqraflarda, “Maral, Qoç buynuzlu”, rəsmləri heç də, o, dövr,
“çobanların daşlara həkk etdiyi”, rəsmlər, ola bilməzdi!