Page 351 - Vahid Rzayev

349

Hər birimiz, Yer üzündə, bir Dil, hər Fərd isə, özünə məxsus, bir Dil üslubu,
“Yaratsa” idi, onda, heç birimiz - heç birimizin, Hecasını belə, başa düşməzdik!
Kainat bizi, bizlər isə, Kainatı, başa düşməzdik

Beləliklə, üzümüzü Kainata tutmaz, fikirlərimizi, istəklərimizi də, O, Kainata deməz,
ümidlərimizi də, O, Kainatdan, gözləməz idik!
01.07.2016

***

Gün gəldi, Günlə getdi...

Gün gəldi, Günlə gəldi.
Gün gəldi, Gündən - günə, ömürümüzə, Günləri, Saydıq!

Ömür Günlərimizə, heç vaxt, Gecə sayı, Sayılmadı!

Niyə deyirik ki, Gün gəldi ki, Gecə qurtardı, Gecə, getdi?
Gün gəldi, Günlə gəldi!

Günlə gəlmişdi, Günlə də, getdi!
Gün də, ömür kimidir!

Ömür gəldi, Ömür getdi!
Gün gəldi, Gün getdi!

Ömür də, Gün kimidir!

Ömür də, Günlərlə, ölçülən kimidir!
Gecələrə, Darıxdıq!

İşığın, Sübh İşığının, Saçmasını, gözləyirdik!
Ömür də, Gün kimidir!

Bu günkü Gün, keçər, sabah olacaq Günü, ümidlə gözləyirik!
Çünki, Gün Tükənməz, Gün Sönməz!

İşıqdan - İşıq Düşər!

O, Tükənməz, O, Son, olmaz!
Gecələr Yatırıq, Gündüzlər isə, Gündüzlə, baxarıq!

Ömrümüzü, Günlə, sayaraq!
Bu, Yer Həyatımızı, Gün sayında, sayırıq!

İşıqdan, doymadığımız kimi, heç Həyatdan da, doymuruq!
Yatdığımız Gecələri, Ömür Günlərimizə, saymırıq!