Page 238 - Vahid Rzayev
P. 238

236




                  adlandırıblar.
                  O  dövr,  Astronomiya  ilə  yanaşı,  riyaziyyat,  həndəsə  elmlərini  daha  dəqiq,  bilmək
                  üçün, indiki dillə desək, “vurma cədvəlini”, ixtira etmişdilər.
                  O,  vurma  cədvəli,  ardıcıllıqlarını  təkminləşdirərək,  doqquzluq  sistemini,  Günəş
                  təqvimini, (bax Günəş təqvumi), tərtib etmişdilər.

                  Bütün  sahələrdə,  bütün  arxitektura  layihələşdirmələrində  onları,  Günəş  təqviminə,
                  istinadən və uyğun olaraq, tərtib edirdilər.
                  Yer  üzündə,  fəsilləri  müşahidə  edərək  onları,  dörd  ardıcıllığa,  bölərək,  hər  İlin
                  başlanğıcını Qoç Bürcündən (indiki təqvimlə Mart ayı), başlayaraq, Yazın gəlməsi,
                  ilin  başlanması,  torpağın  istinməsi,  həyatın  canlanması  kimi,  sevunclə  bayram,
                  edirdilər!
                  Qamlar,  hər  fəslin,  21-22  tarixi  keçid  arası,  hesabatlarını  dəqiq  bildiklərindən,  o
                  fəsillər  arasına,  “Doqquzuncu günü”,  tamamlananda,  Günəşdə,  yaradıcı  İşıq
                  şüalarının,  aktivləşmə  mərhələsini  bilərək,  hər  fəslin  başlanğıcından,  doqquzuncu
                  günündə,  böyük  şadlıqla,  sevinclə  fəslin  yeniləşməsi,  özünə  yer  tutması  kimi,  yad
                  edərdilər.
                  İndiki təqvimlə, (22 dekabr), Qış fəslinin başlanmasına, 22 + 9 gün, (böyük çillə, qırx
                  gün), hesabatı gəlməklə, o, Günü böyük sevinclə yad edərək, həmin gün, Çillə qarpızı,
                  kəsərdilər.
                  “Çillə qarpızı”, nədir?

                  O,  bütün  qarpızlardan  yox,  bir  qarpız  növünü,  qışa  saxlamaq  üçün,  yayda  samanı,
                  böyük gözlü xəlbirlərdən keçirərək, (Cırtdanın, Divə dediyi, xəlbir), ancaq, xəlbirdə
                  qalan,  iri  samanı,  günün  altında  qurudaraq,  xüsusi  ayrılmış  yerlərdə,  o,  Qarpızları,
                  saman       içərisində,     Qışın      o     gününə      kimi,      qoruyub       saxlayardılar.
                  Qarpız,  şərti  olaraq,  Yer  kürəsinin  formasını,  üstundəki  xətləri  isə,  iki  Qütb  arası,
                  Şimal - Cənub Qütbünün, biri-birinə bağlanmasının, əyani göstəricisi kimi, əziz bir
                  bostan məhsulu kimi, çox dəyərli, bilirdilər.

                  Adətən, yeni ailə qurmuş gənclərə də, amma, Qız evindən, Oğlan evinə, həmin gün,
                  Çullə qarpızı, aparılardı.
                  Bütün  ailələr,  hər  ailə,  ayrı  -  ayrılıqda,  həmin  gecəni,  qış  qarpızı,  Çillə  qarpızı,
                  kəsməklə çox sevinclə, yad edərdilər.

                  Qarpızı, xüsüsi kəsmə üsulu var idi.

                  Yə'ni,  Qarpızı, tən ortadan,  (ekvator  xətti),  iki  bərabər hissəyə  bölməklə,  sanki,  iki
                  yarımkürəyə ayırmaqla, süfrəyə, (dəstərxan), qoyardılar.
                  Həmin gecə, (qış fəslinin başlanması, 22 + 9=31- gün hesabatı), bütün ailə üzvləri,
                  yığışardı bir yerə, yerdə süfrə açardılar, Çillə Qarpızını, qoyardılar süfrənin, ortasına
                  və  deyilərdi  ki,  “bilmirik  bu  qarpızın  içi  nədir,  kəsəndə  bilərik  ki,  içi  nədir”.
   233   234   235   236   237   238   239   240   241   242   243